پریسا دلیر؛ بانوی کارآفرین حوزه آرایشگری و زیبایی
پریسا دلیر؛ بانوی کارآفرین حوزه آرایشگری و زیبایی رپورتاژ :
ممکن است شما هم از آن دسته افرادی باشید که تصور می کنید برخی مشاغل مانند آرایشگری به جهت اینکه معنویات خاصی در آن جریان ندارد و به طور کلی به مد و فشن یا به قول عام با متد غربی سر و کار دارند، در این شغل چندان به مسائل اخلاقی توجه نشود!
در این مطلب ضمن معرفی یک بانوی کارآفرین در حوزه آرایشگری و مراقبت های زیبایی، ذهنیت شما را به چنین موضوعی بیشتر روشن خواهیم کرد. ضمن اینکه این گفت و گو ممکن است برای آن دسته از افرادی که در این حوزه فعالیت می کنند، حاوی نکات و توصیه های با ارزشی نیز باشد.
ضمن معرفی خودتان بفرمایید که چه انگیزه ای باعث شد که وارد این حرفه شوید؟
من پریسا دلیر هستم مدیر و موسس آموزشگاه پریسا دلیر، حدود 22 سال پیش یعنی زمانی که 16 سال سن داشتم، کارم را در این حرفه شروع کردم. جدا از علاقه شخصی، بیشترین انگیزه ای که باعث شد وارد این حرفه شوم ایجاد کسب درآمد و استقلال مالی بود. آن زمان برای یادگیری فقط دوره های مقدماتی بود. به همین خاطر با گذراندن این دوره ها حدود چهار سال در سالن های مختلف کار کردم تا دانش خودم را تکمیل کنم.
یعنی دوره های مقدماتی نتوانستند شما را وارد چرخه کار کنند؟
من هدفم بیشتر کسب تجربه بود و این دغدغه را داشتم که اگر خودم سالن زیبایی تاسیس کنم، با موانعی در زمینه متد روز مواجه شوم. در حرفه ای چون آرایشگری که دانش تئوریک کمتر در آن دخیل است و فن آن به صورت تجربی بدست می آید، کسب تجربه مهمترین قدم نخست هر هنرجویی است و من به تبعه چنین دیدگاهی توانستم در طول این چهار سال با رنگ و پوست و مو به طور کامل آشنا شوم.
تقریبا شما بیش از یک مقطع آکادمیک کارشناسی وقت گذاشتید؟
بله و خودمم قبول دارم که چهار سال برای کسب تجربه زمان زیادی است. اما گستره زیبایی به خاطر نوع ظرافتی که در آن وجود دارد، کسب دانش و تجربه خط پایانی ندارد. کما اینکه در همان رشته های دانشگاهی، فرد بعد از فارغ التحصیلی نیاز دارد که به صورت تجربه نزد استاتیدی دانش خود را تجربی بیازماید.
چطور شد که وارد آموزش شدید؟
زمانی که توانستم مستقل شوم، در کنار خدمات آرایشگری و مراقبت های زیبایی متوجه شدم که استعداد خوبی در آموزش دارم و می توانم در کوتاهترین زمان ممکن، موضوعی را به طرف مقابلم منتقل کنم. رفته رفته این حس بیشتر در من قوت گرفت و همین امر باعث شد که انگیزه پیدا کنم و هنرجویانی که علاقمند به فعالیت در این حوزه بودند را برای دوره های مختلف آرایشگری بپذیرم. البته این قضیه ختم به اینجا نشد و در مقطعی از زندگی به دلایلی مجبور شدم که از تهران به شهرستان شهریار مهاجرت کنم و چون در شهرهای کوچک نسبت به تهران امکانات آموزشی کمتری وجود دارد، مراجعه از طرف دختران جوان برای یادگیری زیاد بود. حتی من می دیدم بسیاری از هنرجویان شهرستان های خیلی دورتر برای چند ساعت آموزش، مجبورمی شدند به تهران بروند.
آموزش ها و تجربیات گذشته برای این امر کافی بود؟
خیر. با رشد فضای مجازی و همچنین مطالعات بصری هنرجویانی که نزد من آموزش می دیدند، سوالاتی مطرح می شد که در مواقعی پاسخ دادن به آن خارج از دانش تجربی من بود و این نیاز را در خودم دیدم که باید سطح علمی و دانش تئوریک خودم را نسبت به گذشته بالا ببرم. تا اینکه بخشنامه ای از طرف اتحادیه به سالن هایی زیبایی ابلاغ شد که افرادی که تمایل دارند به صورت مستقل در حوزه آموزش فعالیت کنند، می بایست ضمن گذراندن دوره های آموزشی مدارک لازم را اخذ کنند.
این موضوع باعث شد که من بتوانم به صورت تخصصی به بخش آموزش ورود کنم و ضمن فراگیری دانش نزد اساتید داخلی از مدرس های خارجی هم در زمینه رنگ، میکاپ و شینیون مدرک بگیرم.
سایت موسسه آموزشی و آرایشگاه پریسا دلیر
چه احساسی نسبت به آموزش دارید؟
هیچ چیز به اندازه موفقیت یک هنرجو نمی تواند من را خوشحال کند. و این احساس چیزی نیست که با مسائل مادی به دست آید و قطعا یک نیروی شگفت انگیز و یک انرژی پاک در آن دخیل است.
جدا از دانش و تجربه، چه موضوعی در موفقیت خودتان دخیل می دانید؟
زمانی که در شهریار آموزشگاه داشتم به نظر رسید که آموزش را از خانواده های نیازمند شروع کنم. به همین دلیل با ارگانهایی مثل کمیته امداد و بهزیستی وارد مذاکره شدم و هنرجویان زیادی را وارد این حرفه کنم. شاید همین انرژی خوب آنها به من کمک کرد که انگیزه و توانم را از دست ندهم.
به نظر شما اگر فردی بخواهد وارد بازار کار این شغل شود، چقدر زمان می برد که مهارت لازم را کسب کند؟
برای فردی که بخواهد به صورت حرفه ای شروع کند، یک دوره کوتاه مدت سه تا شش ماهه ممکن است کافی باشد. ولی همان طور که توضیح دادم در حرفه آرایش و زیبایی، کسب تجربه یک نیاز مبرم است و لازم است هنرجو بعد از گذراندن زمینه های پیش نیاز و آشنایی با انواع رنگ ها، قلم موها و همچنین اصطلاحات آرایشی به صورت تجربی هم به فراگیری بپردازد.
به عنوان یک کارآفرین چه پیشنهادی برای هنرجویان و یا فعالان این رشته دارید؟
من خودم زمانی که وارد این حرفه شدم از ابتدایی ترین کارها شروع کردم. گاهی روزها نیاز بود که سالن به طور کامل تمیز شود و از چنین کاری هیچ وقت خجالت نمی کشیدم. بلکه قدردان افرادی بودم که علم و تجربه خودشان را در اختیار من می گذاشتند. اگر واقعا بخواهیم صفر تاصد هر شغلی را یاد بگیرم باید هر گونه غروری را از خودمان دور کنیم.
در مورد فعالان و همکارانی که موفق هستند ومی توانند دانش خودشان را به فرد دیگری منتقل کنند، توصیه می کنم از این کار دریغ نکنند. شرایط سخت است و هزینه اجاره سالن ها و ابزار و امکانات لازم برای این شغل بالا است ولی همیشه یک وقت خالی و یا یک موقعیت خوب برای انتقال تجربیات وجود دارد که همه ما می توانیم در چنین مواقعی هنرجویانی که علاقمند به کسب و کار هستند را جذب و پرورش دهیم.
