گوش مصنوعی: مراحل ساخت و اتصال پروتز گوش

رپورتاژ :

پروتز گوش می‌تواند در گوش‌های کوچک یا گوش بازسازی شده‌ای که از آن ناراضی هستید، جای بگیرد. معمولاً والدین پروتز گوش را برای فرزندانشان انتخاب می‌کنند، پس آن‌ها هستند که می‌تواند تصمیم بگیرند که آیا می‌خواهند جراحی انجام شود یا نه. پروتزهای صورت، از درمان‌های پزشکی گرفته تا روش‌های زیبایی، کاربردهای خود را در همه آن‌ها نشان داده است؛ اما هدف اصلی همه‌ی اقدامات درمانی با پروتزهای صورت، بهبود کیفیت زندگی است.

چه کسی کاندیدای خوبی برای پروتز گوش است؟

گوش‌های مصنوعی سیلیکونی معمولاً به بیمارانی که نمی‌توانند برای جراحی‌های ترمیمی واجد شرایط باشند یا به افراد مسن که سلامت آن‌ها با جراحی زیبایی گوش در معرض خطر می‌افتد، توصیه می‌شود. از آنجا که اتصالات این گوش‌های مصنوعی موقتی هستند، این پروتزها برای کودکان ایده آل نیست، زیرا ممکن است در طول بازی بیافتند و گم شوند. کاندیدای مناسب و ایده آل برای این پروتزها، بیماران سالخورده یا بیمارانی هستند که گوش شان به حدی از تروما یا درمان‌های قبلی برای ترمیم گوش آسیب دیده است که دیگر انجام بازسازی بیشتر برای آن‌ها امکان پذیر نیست.

پروتزهای گوش چگونه ساخته می‌شوند؟

پروتز گوش برای هر شخصی به صورت سفارشی ساخته می‌شود. برای ساخت این نوع پروتزها به مهارت‌های تخصصی نیاز است و توسط یک متخصص پروتز فک و صورت، پروتز و دندان‌ساز، متخصص آنپلاستولوژی یا متخصص ساخت چشم مصنوعی تهیه می‌شود. پزشک یا جراح شما، با توجه به نوع آناتومی از دست رفته‌تان، شما را به متخصص مربوطه ارجاع می‌دهد.

در مرحله اول، پروتز تراشیده شده و سپس به صورت سفارشی مخصوص برای بیمار و نسبت به نیازهای او، قالب‌گیری می‌شود. معقول‌ترین و متقاعدکننده‌ترین فرم‌های ظاهری فرد از طریق نشانه‌های آناتومیک، نسبت‌های صورت و تقارن آن حاصل می‌شوند. به طور کلی، در ساخت پروتزها از لاستیک سیلیکون استفاده می‌شوند زیرا می‌توان رنگ آن را با رنگ‌دانه هر فرد مطابقت داد.

مواد به کار رفته در ساخت پروتزهای صورت

پروتزها از مواد سازگار با محیط زیست ساخته می‌شوند که درست مشابه بافت از بین رفته عمل می‌کنند. پروتزهای خارج از دهانی صورت، معمولاً به دلیل دوام مواد، تشابه با بافت زنده و توانایی رنگ گرفتن به شکلی واقعی، از سیلیکون مخصوص پزشکی ساخته می‌شوند.

دو نوع پروتز سیلیکونی را می‌توان ساخت. یک نوع آن پروتزهایی که به پوست می‌چسبند. نوع دیگر، پروتز قابل پیوند با استخوان است (osseointegrated) که به عمل جراحی نیاز دارد تا دو یا سه ایمپلنت تیتانیومی را درون گوش به عنوان وسیله‌ای فلزی مخصوص برای ثابت نگه داشتن قرار دهند که بر روی آن می‌توان گوش پروتز را در جای خود قرار داد.

پروتز سیلیکونی گوش‌های مصنوعی معمولاً به بیمارانی که واجد شرایط برای جراحی‌های بازسازی نیستند، توصیه می‌شود.

صرف نظر از این که کدام نوع پروتز را انتخاب کرده‌اید، باید پروتز گوش خود را شب‌ها قبل از خواب یا قبل از هرگونه فعالیت ورزشی درآورید. با مراقبت دقیق، این پروتز می‌تواند یک تا سه سال دوام داشته باشد.

مزایای بازسازی گوش با پروتز

در صورت عدم امکان جراحی بیشتر، توان‌بخشی با استفاده از پروتز، گزینه‌ای ارزشمند یا به بیان دیگر، یک راه حل ارزشمند خواهد بود. اگرچه باید بدانید که این روش مزایا و معایب خود را دارد.

از مزایای بازسازی گوش با پروتز گوش برای بیماران میکروتیا (ناهنجاری مادرزادی در فرم گوش) می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ظاهر گوش را می‌توان بسیار واقعی و طبیعی جلوه داد
• پروتز گوش، فرایندی ساده‌تر، به همراه خطراتی کمتر از جراحی بازسازی گوش است.
• این روش، گزینه‌ای برای بیمارانی ست که کاندیدای مناسبی برای جراحی نیستند.

معایب بازسازی گوش با پروتز

معایب ترمیم گوش با پروتز برای بیماران مبتلا به میکروتیا عبارت‌اند از:

• پنهان کردن درزی که سیلیکون در کنار پوست طبیعی قرار می‌گیرد، کار سختی است. تطبیق رنگ پوست با رنگ پروتز ممکن است دشوار باشد زیرا رنگ پوست در طول سال تغییر می‌کند.
• برداشتن و گذاشتن مکرر این وسیله ممکن است باعث خرابی یا نیاز به اصلاح مجدد آن شود.
• كودكان و بزرگ‌سالان ممكن است در هنگام ورزش کردن یا در حین انجام فعالیت‌های سنگین و شدید، پروتز خود را گم کنند یا اینكه ممكن است بیفتد.
• پروتز گوش نیاز به مراقبت مکرر و تعویض دوره‌ای دارد. (برگرفته از سایت کلینیک زیبایی دکتر محرابیان)

راه اتصال گوش مصنوعی

 پیوند استخوانی (Osseointegration)، یعنی توانایی متصل شدن و جوش خوردن پروتزها به استخوان، یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های دانش ساخت پروتز در طی چند دهه گذشته بوده است. پیچ‌های تیتانیوم در داخل اسکلت جمجمه‌ای تعبیه می‌شوند و آهنرباهایی در قسمت بالای این پیچ‌ها قرار می‌گیرند. این آهن‌رباها سپس بر روی وسیله‌ی پروتزی قرار می‌گیرند. در گذشته معمولاً از چسب‌هایی برای نگه داشتن بسیاری از انواع وسایل پروتزی استفاده می‌کردند که غالباً باعث تحریک، عرق شدن و صرف زمان زیادی می‌شد. علاوه بر فرایند پیوند استخوانی، از قطعات سیلیکونی پوشیده از آهنربا نیز می‌توان برای حفظ پروتزها استفاده کرد.

دیگر انواع پروتز صورت

طبیعتاً، پروتزهای صورت تقریباً می‌توانند همه‌ی قسمت‌های صورت را پوشش دهند، از جمله:

پروتزهای چشم

چشم مصنوعی، یک پروتز کروی چشمی است که در حفره‌ی چشم قرار می‌گیرد تا جایگزینی برای پلک‌ها و چشم باشد. خود چشم مصنوعی، از پلاستیک سخت و پلک‌ها از سیلیکون ساخته می‌شوند.

پروتزهای بینی

استفاده از یک سیلیکون نازک و انعطاف پذیر روی بینی (پروتز بینی)، یک تکنیک آسان است. این پروتز با چسب به پوست شما وصل می‌شود. پروتز بینی نه تنها ظاهر بهتری به شما می‌بخشد بلکه به شما این امکان را می‌دهد تا عینک بزنید و از حفره بینی شما نیز محافظت می‌کند.

پروتزهای داخل دهانی

از این پروتزها می‌توان در ساختارهای درون دهانی استفاده کرد. یک پروتز obturator (مسدود کننده)، یک صفحه‌ی سفت و محکم است که نتایج عملکردی گفتاری و همچنین بلعیدن و جویدن را بهبود می‌بخشد. همچنین افرادی که فک پایینشان به خاطر بیماری سرطان، تراشیده و با برداشته شده است، می‌توانند با انجام یک پیوند بافتی آزاد با فیبولا، این امکان را داشته باشند که ایمپلنت‌های دندانی بکارند.