ای مونس تنهاییم ای سنگ صبور من وجودت را ارج می نهممن با تو لحظه به لحظه زندگی کردم و روزها و شبهارو گذروندم به امید اینکه نازنین فرزندم در وجودم ریشه بزنه اکنون فرزندم در کنارم هست ممنونم نی نی وبلاگحس خوبی باهات دارم مثله یه محرابی واسه روحم ..وقتی از تلخ و شیرین های روزگارم برای پسرکم مینویسم احساس ایمن بودن و ماندگاربودن دارم ....نی نی وبلاگ همون دفتر خاطره ی کودکی ست که تونستم باهاش بهترین لحظات زنگی پسرم رو درونش ثبت کنم...ممنونم نی نی وبلاگ از بودنتیه حرفایی هست که هیچ کجا نمیشه گفت... جایی برای سبک شدن ... همراز و همدرد و سنگ صبورزيباترين و امن ترين و پاك ترين احساسات را اينجا خواندم و نوشتم...جایی که می تونم عواطف و احساسات درونی ام را برای قشنگ ترین گل زندگیم به یادگاربزارم دوست دارم.حس پیدا کردن دوستای جدید و داشتن یه حال خوش...تو که هستی کودکی فرزندم باقی می ماند گرم و رنگی و واضح مثل نی نی وبلاگ.همیشه پاینده و پویا باشی.
