یه سؤال عجیب

mahtab 10:06 1392/10/3 دو هفته که نه اما دو سه روز شده
به خاطر الودگی هوا و یا سرماخوردگی پسرم
ان شاءالله برا شما علتش هرچی هست خیر باشه

مام 10:18 1392/10/3 من در زمان نوزادیشون شده بود. ولی شاید در حد 4-5 روز میشد.
منتظر علت سوالتون هم هستم.

مامان مرضیه 10:54 1392/10/3 مامان زینب عزیز من همیشه توی خونه ام. تا وقتی که همسرم فرصت کنه مارو ببره بیرون.شاید یک ماه از خونه بیرون نرم. سرم به خونه و امیررضا جونم گرمه.یه جورایی عادت کردم.دلیلش اینه که من اینجا تنهام و کسی رو ندارم تا باهاش برم بیرون یا برم خونشون. فقط همسرم و پسرم.

دخــღـلی شکلـک 11:22 1392/10/3 من معمولا همین روزگارمه حتی بیشتر از 2 هفته...
چون کسی رو تو این شهر نداریم
بریم بیرون دلمون بیشتر میگیره
تازشم خیلی همدان سرده بچه سرما میخوره.........

بابا و مامان محمد طاها 11:56 1392/10/3 منم تا چند روز میشه بمونیم خونه و بعد میزنیم میریم کوچه با محمد طاها بعد میبینیم جائی نیست دوباره بر میگردیم میائیم خونه

مامان نی نی 13:00 1392/10/3 آره عزیزم خیلی این اتفاق طبیعیه ولی از طرفی موندن توی یه خونه و سر و کله زدن با یه بچه ای که هیچی از حرفاتو نمیفهمه و تحمل خیلی چیزای دیگه که آدم رو داغون میکنه و اینجا نمیشه بگم . خیلی آدم رو داغون میکنه آره دوست خوبم بچه داری همونقدر که شیرینه همونقدرم از خود گذشتگی میخواد

مامان زینب 14:40 1392/10/3 مشکل من خانواده ی همسرم هستن از وقتی که امیر حسین دنیا اومده من حکم یک برده بهم خورده اوایل که نوزاد بود می گفتن نیارش بیرون کوچولو و ضعیفه مریض می شه من کل مرخصی زایمانم و تو خونه گذروندم نه مهمونی نه مسافرتی نه حتی گردش و تفریح حتی توی تابستون روزها با این بچه تو خونه می موندم نه جایی می ذاشتن بریم نه کسی میومد خونمون بعضی وقت ها از شدت تنهایی زار زار گریه می کردم حالا از شانس بد من هم از همون موقع که امیر دنیا اومد پست شغلی شوهرم تغییر کرد و بعضی وقت ها ساعت 11 شب میومد خونه و همش می گفت بذار یه سالش بشه همه چیز تغییر می کنه و حالا امیر یک سال و دو ماهشه هفته ی پیش به خاطر یه مساله ای دو بار رفتم خونه ی پدرم امیر چند روز بعدش سرما خوردگیش شزوع شد در حالی که من مطمئنم شبی که هوا به شدت اینجا سرد بود و امیر هم شبا بدجوری روی خودش رد می کنه و نصفه شب برق قطع شده بوده و شوفاژا از کار افتاده بودن امیر سینه پهلو کرده من هم از شدت خستگی خوابم برده بود و نفهمیده بودم حالا می گن چون تو دو بار رفتی خونه پدرت این بچه مریض شد و حالا دیگه حق نداری تا آخر زمستون یعنی سه ماهه دیگه از خونه بیاریش بیرون اگه خواستی بری خونه پدرت خودت برو حالا من که نمی گم همین حالا امیر را بردارم برم خونه بابام اینا ولی شما بگید می شه بچه را سه ماه تمام تو خونه نگه داشت من اصلا برا خودم ناراحت نیستم برای امیر ناراحتم تو خونه حوصلش سر میره و بهونه می گیره از بس دیگه تو این خونه ی فسقلی تابش می دم سر گیجه می گیرم از همون اول که نذاشتن من این بچه را جایی ببرم اصلا اجتماعی نیست یه غریبه که می بینه وحشت زده می شه و به شدت به من می چسبه و گریه می کنه اصلا نمی تونه با یه بچه هم بازی بشه حرکات جسمانیش هم از همسن و سالاش عقب تره تنها وسیله ی جالب براش تی وی و لب تاب من خودم هم بعد از زایمان افسردگی گرفتم که حالا علایمش شدید تر شده از الان که فکر می کنم باید این بچه را تا آخر زمستون نبرم بیرون حالت روانی بهم دست میده امیر حسین هم بچه ای که با هیچ چیزی سرگرم نمی شه هیچ اسباب بازی براش جالب نیست اصلا مثل بچه های دیگه رفتار نمی کنه حالا شما بگید اگر جای من بودید چی کار می کردید وقتی از سر کار میام به حدی خسته ام که نای حرف زدن هم ندارم ولی تا شب که امیر بخوابه باید سرگرمش کنم تازه نصفه شب باید کارای خونه را انجام بدم ظرف بشورم مرتب کنم باور کنید من تو یک سال 17 کیلو وزن کم کردم این ها را نگفتم که کسی دلش به حالم بسوزه ولی کمی به درد و دل نیاز دارم با کسی که واقعا بفهمه من چی می گم وقتی به خانواده ی شوهرم می گم اخه مگه میشه همچین چیزی خیلی راحت می گن بله چرا که نشه مثل همون موقع که امیر تازه دنیا اومده بود و من از بی خوابی های متوالی شکایت کردم خیلی راحت گفتن یه زن وقتی مادر می شه که نباید اصلا بخوابه .

مامان زینب 15:14 1392/10/3 نه با هم زندگی نمی کنیم یه خیابون فاصله داریم شوهرم بیش تر با خانوادش مؤافقه هر چی بهش می گم پس بذار من این سه ماه برم خونه ی پدرم اونجا تا آخر زمستون نمیام بیرون قبول نمی کنه و می گه خونه خودمون حقیقتش من هم از این خونه متنفرم نمی دونم چرا اینقدر از خونه ای که ساکنشیم بدم میاد تمام حرف من این اگه یه مادر از لحاظ روحی ساپورت نشه آیا می تونه به خوبی فرزندش بزرگ کنه من بیش از اندازه برای پسرم دلم می سوزه چون تو این یه سال چیز خاصی تو زندگیش ندیده تمام حرف پدر شوهرم اینه که باید به همون سبک قدیم و عهد قجر بچم زرگ کنم زود به زود بیرون نیارمش زود به زود حمامش نکنم این همه اسباب بازی نخریم نمی دونم هزار تا حرف کهنه و پوسیده هر چی می گم اون موقع ها اگه این طور بوده به خاطر این که امکانات نبوده حالا زمونه فرق کرده قبول نمی کنه خیلی قدیمی فکر می کنن و شوهرم تحت تسلط خودشون دارن دیگه از وقتی هم که میرم سر کار و مادر شوهرم میاد خونه پیش بچه تمام زندگیم از دستم گرفتن حس یه مرغ سر کنده را دارم و هر لحظه حسرت زندگی عاشقانه و زیبایی را که قبل از بچه دار شدن داشتم می خورم .

شکوفه 15:45 1392/10/3 شما مگه بچه ت رو برای چکاپ پیش دکتر نمیبری؟ بنظرم با دکترش هماهنگی کن که به پدرش بگه که بچه تون اجتماعی نیست و نیازبه روابط اجتماعی دارهو...
شاید تاثیر داشته باشه

ساناز مامان متين 16:42 1392/10/3 مامان زينب جان خيلي ناراحت شدم برات .مراقب خودت باش نكنه افسردگي بگيري اونوقت طفلي بچه ات چيكار كنه .اصلا اجازه دخالت توي زندگيتو نده به نظرم اگه ديگران اجازه دخالت پيدا ميكنن مقصر اصلي خودمونيم .محكم باش و هر كاري دلت ميخواد رو بكن شوهرتو بيشتر به سمت خودت بكش با مهربوني و زبون خوش تا اجازه همه كارو بهت بده .بچه خودته و زندگي خودته .پس نذار آينده پشيمون بشي چرا زيباترين و شيرين ترين روزهاي بچه ام رو با فضولي هاي اينو اون خراب كردم .الان اوج شيريني بچه اته .به خدا حيفه .محكم باش فكر افسردگي رو از سرت بنداز بيرون ..در ضمن اگه خودتون نگين خونتون چه خبره اونا از كجا ميخوان بفهمن كه نظر بدن عزيزم .پس همه چي خونتونو چه شما و چه شوهرتون به بيرون از خونه خبر ندين ..البته احساس ميكنم باهات دارن لجبازي ميكنن كه حرف حرفه خودشون باشه ..اميدوارم زود مشكلت حل شه ..

مامان سوده 17:36 1392/10/3 عزیزم مامانها همه چی رو گفتن و پیشنهادهای خوبی داشتن مواظب خودت باش آخه اگه شما افسرده باشی گل پسرت هم به مرور گوشه گیر و افسرده میشه

مامان منصوره 18:38 1392/10/3 چرا اجازه دادی اینجوری باهات رفتار کنن؟!
عزیزم خدا رو شکر که خونه هاتون کنار هم نیست!
خدا رو شکر یه پسر سالم داری!
خدا رو شکر همسرت شاغله و تو امور زندگی درمونده نمیشه!
خدا رو شکر که خودت هم شغلی داری که بتونی هم از حال و هوای یکنواخت خونه دربیای هم از لحاظ مالی کمک حال خانواده ت باشی!
....
ببین این همه چیزای قشنگ داری که من از یه پرسش فهمیدم و مطمئنا قشنگی های بیشتری تو زندگیت هست!
محکم باش و نذار افسرده بشی!
به خودت تلقین کن که آدم شادی هستی!
داشته هات رو مرتب مرور کن!
به نظر من همین افسردگی یه راه ورودی شده برای اون افراد تا به راحتی مهار زندگیت رو به دست بگیرن!
اما خب صاحب زندگی تو خودت هستی و نهایتا همسر و فرزندت!
اول از هرکار خودت رو از افسردگی نجات بده:
می تونی ختم سوره یس بردار برای شاد شدن توصیه شده!
بعد با محبت شوهرت رو به سمت خودت بکش و با سیاست دیگران رو از حریم امن خونه ت بیرون کن!
اینکه مادرشوهرت صبحا از پسرت مراقبت می کنه خوبه اما باید اومدن تو به خونه با رفتن ایشون همراه باشه!
یعنی یه جوری باشه تو که اومدی پا شه بره! مثلا با مهربونی بگو شما خسته شدین ، بقیه منتظرتونن، دستتون درد نکنه ، من تنها نیستم و ....

مامان علی جونی 20:42 1392/10/3 میدونی عزیزم خود پای کامپیوتر نشستن زیادم افسردگی میاره ، میتونی از این توفیق اجباری که نصیبت شده به نحو احسن استفاده کنی ،قرآن بخونی یا حفظ کنی ،نماز قضا بخونی، برا خرید میتونی با گل پسرت بری بیرون، این ذکر رو زیاد بخون "اللهم صلی علی فاطمه و ابیها وبعلها وبنیها وسرالمستودع فیها بعددما احاط به علمک"

barfdoone.ir 02:07 1392/10/4 عزیزم من الان وبلاگتون رو دیدم.الان میبینم واقعا پسرتون سخت مریض شده.مادر شوهرتون هم که وقتی میرید سر کار میاد بچتون رو نگه میداره.به نظر من حرفاشون و اظهار نظرهاشون رو باید بزارید به حساب دلسوزی.من فکر میکنم واقعا پسرتون رو دوست دارن که اینطوری نگرانشن.یعنی واقعا در مقایشه با مادر شوهر من که یه بارم پسر منو بغل نکرد و وقتی بستری بود دیدنش نیومد مادر شوهر شما شاهکاره. من فکر میکنم نگرانیاتون بیشتر به خاطر مریض شدن پسرتونه.منم تا وقتی پسرم دو سالش نشده بود چند بار گوش درد گرفت و خیلی زود زود مریض میشد منم اون زمان روحیه ام خیلی خراب بود.تحمل کردن مریضی بچه خیلی سخته.پرستاری کردن ازش و خستگی هم به این مسئله دامن میزنه.یه کم صبرتون رو زیاد کنید مطمئن باشید همه ی این سختیها و تو خونه جبس شدنا تموم میشه و دوباره به دوران خوش سابق برمیگردین.البته این به معنی این نیست که به دیگران اجازه مداخله بدید...

مامانِ عسل، عماد، آیسا 09:57 1392/10/4 منم میگم همین حرفهای مامان دوقلوها را بگو... بعضی ها از حد و مرز گذشتن

مامان متین 16:45 1392/10/5 عزیزم خصوصی برات گذاشتم

مامان سارا 12:47 1392/11/14 سلام عزیزم خودتو ناراحت نکن خدا بزرگه خودش میدونه چه جوری و کجا جواب کارشونو بده فقط توکل کن به خدا همه چی درست میشه از همون اول نباید بهشون اجازه دخالت میدادی من هر وقت کاری رو که بگن درست نیست بیشتر انجام میدم 3 ماه رفتم شمال خونه بابام با مامانم واسه استراحت همه باهام قهر کردن ولی من کار خودمو کردم هر وقت یه جاهایی خانواده شوهرم دخالت میکنن نمیگم نه ولی کارمو انجام میدم اگه بگن خونه دوستات اینقد نرو همیشه میرم بشین با شوهرت صحبت کن واسه شوهرت بشو همون زن قبل از مادر شدن بیشتر بهش محبت کن سیاست به دعوا کردن نیست یا التماس کردن به خانوادت بگو بیان پیشت شوهرت که پرتشون نمیکنه بیرون اگه گفت تو نرو بهونش مریضیه بچه هست اونا بیان یواش یواش اجازه میده تو بری خانواده شوهرت میان خونتون یا تو میری اونجا؟