کنترل خشم

مامان امیرحسین و سارا 15:51 1393/6/29 عزیزم این مشکلیه که متاسفانه شایع شده
از جمله خودم
از اتفاقی که برای خواهرزادتون افتاد هم متاثر شدم و خدمتتون تسلیت میگم
من چند روزیه که با سایتی آشنا شدم در زمینه طب سنتی که علاوه بر آزمون مزاج شناسی، روانشناسی و باید ها و نبایدهای تغذیه ای برای مزاجتون رو هم میگه
بهش مراجعه کنین
من که با خوندنش متعجب شدم خودم رو خیلی کامل بخودم معرفی کرد
www.tabaye.ir
من به شخصه نوشیدن چای قرمز به مرور آستانه تحملم پایین میاره خیلی طول کشید تا این بفهمم و الان شش ماهیه که چای سبز وتازه لاهیجان و جایگزینش کردم...

مامان مریم 16:10 1393/6/29 سلام فاطمه جون
عزیزم برای اتفاقی که واسه خواهرزاده گلت افتاد خیلی خیلی ناراحت شدم و کاملا حق داری عزیزم
شما الان اعصابت برای این حادثه ضعیف شده و صد البته که هرکسی جای شما بود همینطور میشد...
خانومی تو عصبانیت یه نفس عمیق بکش و یه صلوات تو دلت بفرست...بعدش خیلی آرومتر میشی...
دارو تو دوران شیردهی و از نظر من حتی مواقع عادی آخرین راهه و اول اول باید خودت بخوای که به خاطر خودت دختر گلت...همسرت و خواهرت و خانوادت آروم باشی تا بتونی به اونا هم آرامش بدی....خدا بهتون صبر بده خانومی و آرامش به دلاتون

مامان اعظم 20:55 1393/6/29 سلام عزیزم
من هر وقت چند روز پشت سر هم اعصابم به هم ریخته باشه و زود از کوره در برم میام تمام دلایلی که باعث عصبانیتم میشه رو توی کامپیوتر می نویسم. مثلا از همسری فلان کار رو خواستم و نکرد. هم عروسم چنین رفتاری داشت که نباید اینطور برخورد می کرد و .... بعد آنالیزشون می کنم و اول از همه خودم به خودم روحیه می دم و بعد در ذهن خودم اون موارد رو کوچیک می کنم و به چیزهای خوبتر فکر می کنم.
البته من بیشتر از عصبانیت افسرده میشم و اکثر اوقات این نوشتن و آنالیز کردن و در واقع بیرون ریختن بهم کمک کرده.
حتی یه بار یه وبلاگ زدم بی نام و تمام حرفا و اعصاب خوردی هامو توش می نوشتم و رمز دارش کرده بودم. فقط برای خودم بود ولی بعد حذفش کردم چون همش خاطرات بد رو برام تداعی می کرد
البته اون حادثه ی تلخ بی تاثیر در این عصبانیت ها نداره. سعی کن هر وقت می بینی خیلی دلت براش گرفته گریه کنی. این باعث میشه که تخلیه بشی
موفق باشی

مامان الینا 07:29 1393/6/30 عزیزم واقعا متاسف شدم خدا بهت صبر بده غم بزرگیه
من فکر میکنم همه این مدل خشم رو تجربه میکنن من همیشه وقتی اینقدر عصبانی میشم یادم می افته که الینا شاهد اعمال و رفتار منه و به من اعتماد داره پس سعی میکنم خودم رو کنترل کنم خیلی سخته ولی کم کم داره موثر میشه
دوست عزیزم چرا از یک مشاور کمک نمیگیری؟

الهام 09:37 1393/6/30 سلام دوستم
واقعا متأثر شدم. بهتون تسلیت میگم. خدا به شما و خواهرتون صبر بده.
اگر خشم شما مقطعی هست و بخاطر پیشامدی که براتون اتفاق افتاده، اصلا اهمیتی نداره من فکر می کنم بروز دادنش بهتر از کنترل کردنش هست. چون گاهی اوقات ما اونقدر یه چیزی رو تو خودمون می ریزیم که اون فشار عصبی شاید بعدها باعث بیماری بشه.
اما خشم در ذات چیز بدی نیست و اون چیزی که مهم هست اینه که بدونیم کجا و کی و به چه صورتی خشم مون و بروز بدیم. به نظر من انسانی که همیشه و با همه کس مهربون و خوش رفتار هست و حتی در برابر ظلم سکوت می کنه خیلی وقت ها باعث میشه دیگران از این رفتارش سو استفاده کنند و بهش ظلم کنند. و این انسان،انسان کاملی نیست بلکه انسان کامل کسی هست که در برابر رفتارهای خوب دیگران خوب و خوش رفتار باشه و به موقع بتونه در برابر بی عدالتی و ظلم اعتراض کنه و دیگران رو متوجه رفتار اشتباهشون بکنه. و البته که این کار هم راهی داره.
اولین راه برای کنترل خشم ریشه یابی علت خشمگین شدن مون هست. گاهی اوقات دلیلی برای خشمگین شدن وجود نداره و ما تحت تأثیر قضاوت زودهنگام، برداشت اشتباهی از حرف دیگران داشته و خشمگین میشیم. به عنوان مثال برای من بسیار پیش اومده که وقتی دارم تدریس می کنم یکی از شاگردان قصد به هم ریختن نظم و یا بی احترامی رو نداره و فقط میخواد خودش و نشون بده و جلب توجه کنه و این وسط یه تیکه میندازه و من اون تیکه رو زیر سبیلی رد می کنم گویا اصلا اون و نشنیدم... و گاهی هم با تیکه های با نمکشون خودم هم همراهی می کنم و اون و میذارم به حساب سن شون.
گاهی اوقات کسی کاری انجام میده که نظم و به هم می زنه و من یک لحظه مکث می کنم و نگاه معنی داری بهش می کنم و دوباره ادامه میدم این کار در هفتاد درصد موارد جواب میده و طرف خودش و جمع می کنه.
اگه یک بار دیگه بر کارش اصرار کنه و نظم و به هم بزنه اونوقت فریاد می زنم و در صورت لزوم از کلاس اخراجش می کنم. این کار باعث میشه که ضمن این که اون شاگرد و سایرین حساب کار دستشون بیاد، خشم خودم هم تخلیه بشه و همون جا اون شاگرد و کاری که کرده رو به فراموشی بسپرم. بسیار دیدم همکارانی رو که سر کلاس چیزی به شاگردها نمیگن و ضمن این که تا پایان ترم کنترل کلاس و از دست میدن و مرتب اعصابشون خورده پایان ترم برای فرونشاندن خشم شون اونا رو میندازن تا تلافی کنند و من این کار و نمی پسندم و معتقدم هر تنبیهی باید در خور رفتاری باشه که از اونا بروز می کنه. نه این که بخاطر یک بی ملاحظه گیِ جوانی، آینده شون و خراب کنیم و از درسشون عقب بمونند.
و تمام این کارهایی که گفتم برای جلسۀ اول و نهایتا دوم هست و اونا در نتیجه ارزیابی رفتار من در مقابل رفتار خودشون حساب کار و می کنند و ما تا پایان ترم مشکلی با هم نداریم.
گاهی اوقات ما اونقدر خشم مون و در برابر دیگران بروز نمی دیم که باعث میشه کینه رو در وجودمون رشد بدیم و وقتی اتفاق بدی براشون می افته ته دلمون شاد بشیم و انسانیت خودمون و زیر سوال ببریم و این به خاطر این هست که ما به موقع خشم مون و بروز ندادیم و نظر من اینه که خشم مون و مدیریت شده بروز بدیم.
من در مقابل پسرم هم اگه لازم بشه اول تذکر میدم و اگه به تذکر من بی توجه باشه فریاد هم می زنم تا یاد بگیره که همه جا خونه نیست که همه در مقابل کارهاش کوتاه بیان و بهش چیزی نگن. و در نهایت بغلش می کنم و بهش میگم دوستش دارم و دیگه ندیدم اون رفتار ازش سر بزنه.
البته این فریاد زدن ممکنه هر چند ماه یک بار پیش بیاد چون ما وقتی مرتب خشم مون و بروز میدیم و فریاد می زنیم دیگه نعره مون ارزش خودش و از دست میده و کسی بهش توجه نمی کنه
و البته در مورد حاضر جوابی به شدت آدم حاضر جوابی بوده و هستم! زمانی که نوجوان بودم همیشه به سرعت جواب می دادم و بعد عذاب وجدان می گرفتم. مدتی روی خودم کار کردم و به این نتیجه رسیدم که وقتی به سرعت جواب میدم و فکر میکنم کم نیاوردم و خیلی زیاد آوردم، همون وقت هاست که به شدت کم آوردم و خودم خبر ندارم! و حالا با وجود این که حاضر جوابی در ذات من هست ولی خدا رو شکر حدود چهارده سالی هست که به شدت کنترل شده و به این نتیجه رسیدم که گاهی سکوت کوبنده ترین پاسخ هست.
و البته که مدیریت خشم کار یک روز و دو روز و یک سال نیست. باید از یک جایی شروع کنیم و به ندرت از شدت خشم و حاضر جوابی مون کم کنیم و یا اون و محدود کنیم تا کم کم برامون نهادینه بشه متاسفانه گاهی اوقات اونقدر بعضی مسائل پیش پا افتاده ست که حتی ارزش نداره لحظه ای بهشون فکر کنیم چه برسه به این که براشون از اعصابمون مایه بذاریم.

مامان اعظم 15:26 1393/6/30 سلام مامان الینا جون. نه من بوشهری هستم

زهره مامانی فاطمه 14:32 1393/6/31 تسلیت میگم بهتون دوست عزیز
چقدر از نوشته های الهام جون لذت بردم ایشااله ماهم استفاده خواهیم کرد

مامان علی جونی 23:19 1393/6/31 عزیز شاید آهن خونتون کم شده یا کم خونی خدای نکرده داشته باشین چون منم اینجور مواقع خیلی عصبی میشم ازمایش خون مشخص میکنه مواظب خودتون باشین

زهره مامانی فاطمه 10:15 1393/7/1 یعنی واقعا ربط داره به آهن خون من شنیده بودم آهن خون بیاد پایین خوابالو میشیم نمیدونستم عصبانی هم میشیم

✿فاطمه✿(مامان محیا و حسام) 08:50 1393/7/2 ممنون از راهنماییهای خوبتون
واقعا فکر نمیکردم ب کم خونی مربوط باشه،حتما آزمایش میدم