چرا و از چه سنی باید اتاق کودک رو جدا کرد؟؟؟!!!

1391/12/3 #کودک #سلامت روانی، مشكلات رفتاری و خواب

برای جواب به سوالات می بایست عضو نی نی وبلاگ باشید

نی نی وبلاگی ام (ورود)
نی نی وبلاگی نیستم (ثبت نام)

مامان 00:48 1391/12/3 سلام من فکر میکنم تا موقعی که نی نی شیر میخوره باید کنار پدر ومادرش باشه این هم واسه راحتی نی نیه هم راحتی مامانیش، شاید چون دختر من تا صبح چند بار واسه شیر بیدار میشه من اینطوری فکر میکنم الانم که 16 ماهشه رو تخت ما میخوابه

مامان الهه 02:01 1391/12/3 راستش من دخترم رو از 3 ماهگی به گفته مشاورش جدا کردم.الان بعضی وقتا دم صبح میاد پیش خودمون ولی شب حتما جدا میخوابه الانم دیگه عادت کرده.ولی چند وقت ÷یش یه مقاله خوندم بچه هایی که تا دوسالگی پیش والدینشون میخوابن اعتماد به نفس بیشتری دارن.دیگه نمیدونم کدوم درست تره.

زینب فتوحی 08:26 1391/12/3 من خیلی دوست داشتم دخترم رو جدا کنم ولی دلم نمیاد مخصوصا که الان که از شیر گرفتمش بیشتر وقت ها موقع خواب دستم رومیگیره و یا نصف شب از روی رخت خواب خودش میاد رو رختخواب ما و میچسپه به من و میخوابه ازطرفی دلم براشمیسوزه از طرفی هم خیلی دلم میخواد جدا بشه آخه تا کی میخواد تو اتاق خواب ما بخوابه و این وابستگی شاید هر روز بیشتر بشه و در اینده بهش صدمه بزنه ازطرفی میخوام جدا کنمش چون خیلی احساساتی هست میترسم از نظر روحی ضربه بخوره نمیدونم کدوم راه درسته ولی اینو میدونم باید جدا بشه

مشاورروحانی 08:59 1391/12/3 با سلام و خسته نباشید خدمت شماوالدین گرامی
وضمن تقدیر از طراح این سوال که سوال مهمی هم هست
با توجه به اینکه مکان و البته نگهداری کودکان با تفاوتهای زیادی بین خانواده ها انجام می شود و با توجه به شرایط خانوادگی، بافت فرهنگی، بهداشت روان مادر و پدر و شهر و مکان زندگی و خانه بین افراد ، و حتی بین خود کودکان هم فرق می کند.هر چند که اصول کلی هم هست ولی خوب در بیشتر اوقات نمی توان یک نسخه برای همه پیچید در مورد جدا کردن اتاق کودک هماینگونه است....
اهمیت خواباندن نوزاد در کنار مادر تا سه ماهگی یا شش ماهگی که بر کسی پوشیده نیست و اغلب اوقات تا بیشتر اوقات بر آن تاکید فراوان می شود چیزی که مورد اهمیت است و نظرات مختلفی هم در موردش داده شده از این سن به بعد می باشد
والدین از این واهمه دارند که اگر در نوزادی فرزندانشان را پیش خود بخوابانند دیگر نتوانند وقتی بزرگتر شدند آنها را به تنها خوابیدن ترغیب کنند. البته هیچ منبع معتبری در این زمینه پیدا نکردم تحت این عنوان اما خیلی از والدینی که شب ها فرزندانشان را پیش خود می خوابانند گزارش کرده اند که بچه هایشان وقتی به سن دو، سه سالگی می رسند و از نظر جسمی، احساسی و شناختی رشد می کنند، خیلی راحت تخت والدین را ترک کرده و مستقل می خوابند.
لیکن باید شرایط کودک را درنظر گرفت ومحل خواب او به گونه ای نباشد که تولید نگرانی کند (به لحاظ نوروارتباط با والدین و..) چرا که بروز برخی ترسها در کودک درشکل گیری شخصیت او اثرگذار خواهد بود .
اما چرا ؟؟
ببینید در روایت آمده: هر كس صداي نفس نزديكي پدر و مادر خود را بشنود رستگار نمي شود(یعنی زمینه انحرافات جنسی او را به مرو.ر فراهم می کنند )
هستند افرادی که من میشناسم وآنها شاهد ویا شنونده برخی ارتباطها در بین والدین خود بوده اند وزمینه انحرافات دیگر برای خود آنها فراهم شده
ضمن اینکه خود این کار موجب بالا رفتن اعتماد به نفس کودک میشود (اگر درست این مرحله انجام شود وراهنمایی شود )
اما توجه به چند نکته برای جدا سازی کودک خالی از لطف نیست
نکات :
1:برای کودکان کوچکتر، خوابیدن به‌منزله جدا شدن از والدین تلقی می‌گردد و بهترین راه پیشگیری کردن از چنین جدائی ”آگاهی پیش‌بینی‌پذیر“ بیداری است. بهترین راه حل در این مورد، آن است که جدائی را برای کودک آسانتر سازید در این راه می‌توانید از اسباب‌بازی‌ها، عروسک، یا سایر وسایل ایمنی‌دهنده مانند چراغ خواب و جعبه‌های موسیقی استفاده کنید. از همه مهمتر اینکه به فرزندتان اطمینان ببخشید که حضور دارید و مراقب او هستید، چه او خواب باشد و چه بیدار. آنچه باعث نگرانی کودک می‌شود آن است که در صورت جدا شدن از شما و خوابیدن، از او دور نشوید و در هنگام نیازش در دسترس باشید و در کنارش از او حمایت کنید.
2:سعی کنید عادت‌های به خواب رفتن فرزندتان را چندان پیچیده و طولانی نکنید. مثلاً برخی والدین صحبت‌های خصوصی با کودک را به زمان خواب و در کنار تختخواب او محول می‌کنند. سعی کنید چنین کارهائی را به زمان دیگری موکول نمائید. تنها کاری که کودک پس از قرار گرفتن در تختخواب انجام می‌دهد، تلاش برای خوابیدن است. بنابراین، در هنگام خواب کوشش کنید مهارت‌های به خواب رفتن کودک را افزایش دهید و در صورتی‌که کودک برای زودتر خوابیدن و راحت‌تر به خواب رفتن تلاشی کرد، صبح روز بعد می‌توانید با پاداشی که برایش در نظر گرفته‌اید (بدون اینکه شب قبل و هنگام خواب به او گفته باشید) او را تشویق و تلاشش را تقویت نمائید.
3:فرزندتان را تشویق کنید بر ترس‌‌هایش فایق آید. یک راه عمده عملی برای این منظور آن است که ترس‌هایش را بیان کند یا برای شما بازگو نماید. گاهی اوقات وقتی یک ترس یا یک تصور ترسناک را در قالب کلمات و عبارت بیان می‌کنیم، باعث می‌شود آن ترس کاهش یابد و یا حتی از بین برود(کودک بیان کندنه اینکه والدین بیان کننده باشند). حتی می‌توانید از فرزندتان بخواهید خواب‌هایش را نقاشی کند. هر دوی این کارها باعث می‌شود کودکان بر آنچه موجب ترسشان می‌شود کنترل داشته باشند.
4:ساعت معینی را برای خوابیدن تعیین کنید. این نظم و دقت در زمان خواب راحتی در ایام تعطیل نیز رعایت نمائید. این برنامه دقیق و منظم را برای کلیه کارهای روزمره کودکتان طراحی کرده همواره آن را ثابت نگه دارید. جدول زمانی به شما و کودک این امکان را می‌دهد تا وقت‌های خواب و خوراک خویش را پیش‌بینی نماید و به تنظیم ساعت بیولوژیکی درونی او نیز کمک خواهد کرد
5:طراحی یک آئین یا رفتار پیش از خواب می‌توان کمک‌کننده باشد. انتخاب رفتار مذکور با خود شما است که می‌تواند خواندن یک کتاب قصه، تعریف داستان لالائی خواندن یا گوش دادن به موسیقی باشد و حداکثر از ۲۰ دقیقه قبل ازخواب کودک اجراء گردد
6: برای آنکه به کودکتان کمک کنید تا خواب خوش و راحتی داشته باشد، باید والدینی خلاق، همکاری‌کننده و صبور باشید
7:می‌توانید عروسک‌های کودک را در کنارش بخوابانید و قبل ازخواب، او و عروسکش را بوسیده و به هر دو شب‌بخیر بگوئید. هرگاه شرایط به خواب رفتن برای کودک، شرایط مطلوب و دلچسبی باشد به وی کمک می‌شود تا مشتاقانه زمان خواب خود را انتظار بکشد و بهداشت به خواب رفتنش به بهترین شکل حفظ شود
8: هرگز کودک را به خاطر اینکه شما را بدخواب کرده سرزنش نکنید. اگر کودک در طی شب چند بار از خواب بیدار شد و به خواب رفت، به‌جای اینکه او را به خاطر بدخواب کردنتان سرزنش کنید. تلاش‌هائی را که برای دوباره به خواب رفتن انجام می‌دهد، تحسین نمائید. کودک تحسین و تشویق شما را در هر شرایطی می‌طلبد اگر کودک توانست به‌خوبی به خواب رود فردا صبح صمیمانه مورد علاقه او را برایش ترتیب دهید و آن را به نشانه جشن (پیروزی) او در داشتن یک خواب خوب تلقی نمائید
9: مدتی سعی کنید در کنار کودک قرار بگیرید و احساس امنیت وآرامش را به او منتقل کنید وزمانیکه به خواب رفت اتاق خواب او را ترک کنید وهمچنین در نزد اقوام وخویشان جدا خوابیدن او را تعریف کنید وکار بزرگی جلوه دهید چرا که شاید در ابتدای این روند کارسختی به نظر برسد لیکن موجب بالا رفتن اعتماد به نفس او، بيشترشدن
رفتارهاي مثبت او و ارتقاء سطح رضايت از زندگي در او خواهد شد
(((بهترینها را برای شما والدین گرامی آرزومندیم )))))

مامان شقایقℒℴѵℯ 21:11 1391/12/3 من تا چند وقت پیش فکر میکردم حتما نینیمو از 6 ماهگی جدا بخوابونم اما بعد از اینکه این سوال رو تو نینی وبلاگ مطرح کردم ب این نتیجه رسیدم ک بهتره تا موقعی ک پسرم شیر میخوره پیش خودم بخوابونم...
یکی از دوستان این جمله رو گفت و من فکر میکنم راست میگه: ما ک 9 ماه نینیمونو تو دلمون ، کنار قلبمون نگه میداریم چطور میتونیم انقدر زود از خودمون دور بخوابونیمشون؟

مهرسام 21:54 1391/12/3 به نظر من هم از دو سالگی به بعد بهترین سن برا جدایی کودک از مادر در زمان خوابیدنه
و از این سن به بعد که بچه از شیر گرفته میشه خوبه که دیگه وابستگی کمتر بشه و بچه استقلال پیدا کنه

نی نی وبلاگی 22:30 1391/12/3 از نظر من از سن دو سالگي بايد جدا كردكه كودك احساس استقلال و آزادي بكنه.شب هاي اوّل ترس از تاريكي عادي است

هما 02:21 1391/12/4 من عقیده دارم از همون اول نباید بچه جایی بخوابه که اتاق پدر و مادره.بلکه تا هر وقت لازمه مادر باید بره پیش بچه بخوابه.
و حتی اگه پدر بچه هم خواست می تونه بیاد اتاق نی نی اون ور دیگه نی نی بخوابه......حس خیلی قشنگی هم هست نی نی وسط............یه جور موج مثبت حمایتی می شه براش.
اگه لازم شد چند دقیقه ای مادر و پدر کار خصوصی داشتند اتاق رو ترک کنند و باز برای خواب به همون اتاق نی نی برگردند.
تا وقتی که بشه بچه تنها بخوابه...........

سوال و 8 جواب

چرا و از چه سنی باید اتاق کودک رو جدا کرد؟؟؟!!!

سوالات اخیر در همین موضوع

حرف نزدن بچه

بی قراری و بد خلقی دختر ۱۸ماهه ام

کودک من این روزها از اخبار کرونا ویروس حسابی ترسیده، چه کنم؟

سلام از بین دوستان کسی از مشهد مقدس هست خواهش میکنم بگید دو کلام