سوال و 9 جواب
(آخرین جواب : 91/9/13)
مرز محبت مادرانه وتسلیم محض بودن فرزندانمان کجاست؟
دوستان عزیز ایا یک مادر باید برای بزرگ کردن فرزندش خود را عذاب دهد ودر سخت ترین شرایط قرار دهد؟چرا نمی گذاریم بچه هایمان گاهی طعم سختی ومحرومیت هایی را هم بکشند؟ایا ما حاکم بچه ها باید باشیم یا انها حاکم ما؟چرا حد ومرزی بین والدین وبچه ها نیست؟تا کی باید تن به خواسته های بی چون وچرای بچه هایمان دهیم؟ایا گاهی نه گفتن لازم نیست؟گیاه بیابان بهتر رشد می کند یا گل داخل گلدان؟
1391/9/11
#کودک
#تربیت و آموزش كودک
نی نی وبلاگی ام (ورود)
نی نی وبلاگی نیستم (ثبت نام)
مامان مینا
23:32 1391/9/11
سلام منم با نظزت کاملا موافقم و در این باره کلی حرف دارم...
نمیدونم چی شده که الان دیگه همه جا شده فرزند سالاری. یه زمانی بهترین اتاق خونه مال بابا ومامان بود الان بهترینشمال بچه هاست خونه ای هم که یه اتاق داره مال بچه ست. این دوره زمونه جای اینکه بچه از والدینش حساب ببره والدین باید حواسشون جمع باشه که از روی علم کم کاری نکنن یا چیزی نگن که بچه دستشون بندازه... ما مادرا اگه از روزای اول زندگی بچه هامون اونا رو لوس بارشون نیاریم و هر چی خواستن سریع در اختیارشون نذاریم اوضاع حداقل برای خودمون بهتر پیش میره.
من دبیرم همیشه تومدرسه به همکارام میگم: اون موقع که ما محصل بودیم حق تقدم با معلم بود و ما باید از معلم حساب میبردیم و میترسیدیم حالا که ما شدیم معلم اوضاع برعکس شده ما باید از بچه ها حساب ببریم. خدا نکنه به بچه ها بگیم بالای چشمتون ابروست...
نمیدونم چی شده که الان دیگه همه جا شده فرزند سالاری. یه زمانی بهترین اتاق خونه مال بابا ومامان بود الان بهترینشمال بچه هاست خونه ای هم که یه اتاق داره مال بچه ست. این دوره زمونه جای اینکه بچه از والدینش حساب ببره والدین باید حواسشون جمع باشه که از روی علم کم کاری نکنن یا چیزی نگن که بچه دستشون بندازه... ما مادرا اگه از روزای اول زندگی بچه هامون اونا رو لوس بارشون نیاریم و هر چی خواستن سریع در اختیارشون نذاریم اوضاع حداقل برای خودمون بهتر پیش میره.
من دبیرم همیشه تومدرسه به همکارام میگم: اون موقع که ما محصل بودیم حق تقدم با معلم بود و ما باید از معلم حساب میبردیم و میترسیدیم حالا که ما شدیم معلم اوضاع برعکس شده ما باید از بچه ها حساب ببریم. خدا نکنه به بچه ها بگیم بالای چشمتون ابروست...
فرزانه (مامان آرین)
23:37 1391/9/11
حرف دل منو زدی عزیزم اما منم واقعا نمیتونم روشم رو عوض کنم دوست دارم راهنمایی بشم.
مامان مینا
23:40 1391/9/11
ریحانه من دو ماهشه یکی از دوستام بهم گفت مواظب باش بغلی بار نیاد منم نمیدونستم باید چکار کنم. گفت: اگه گریه کرد بغلش نکن. من روزای اول دلم نمی اومد و تا گریه میکرد بقلش میکردم ولی بعد که بخاطر مشغله کاری مجبور شدم به گریه هاش بی تفاوت باشم و جواب گریه هاشو ندم الان دیگه فقط یکی دو دقیقه گریه میکنه وقتی میبینه جوابشو نمیدم دیگه ساکت میشه و بازی میکنه و دست و پا میزنه.
اگه در این باره به نتیجه ای هم رسیدی ما رو خبر کن. ممنون
اگه در این باره به نتیجه ای هم رسیدی ما رو خبر کن. ممنون
مامانش
00:13 1391/9/12
پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم در این حدیث شریف می فرمایند : فرزندان در هفت سال اول امیر ( و پادشاه ) تو هستند ؛ در هفت سال دوم بنده ی توأند و در هفت سال سوم ، وزیر ( و مشاور ) تو ...
وبلاگ کودک من
00:46 1391/9/12
سلام. وقتی به خودم رجوع می کنم می بینم جوری بار اومدم که طعم سختی رو کشیدم. واقعا زمان ماها هیچ امکاناتی نبود و با همین امکانات کم به اینجا رسیدیم ولی الان .... دوست دارم دخترم طعم سختی رو بکشه تا قدر بدونه. مثل خودم. ولی دلمون نمی یاد. راضی نمی شیم که بچه هامون یه ذره سختی ببینن و این خیلی بده.
مامانی
16:11 1391/9/12
قرار نیست ما به بچه ها مون سختی بدیم تا در مقابل چشم انها به جای، مادر هیولا باشیم اما گاهی نیازه اجازه بدیم خودشون مشکلاتشونو حل کنن اینجوری به اونا اجازه بزرگ شدن هم دادیم
مامانی
10:19 1391/9/13
سلام
به نظر منم نباید زیاد بچه ها رو از واقعیات و مشکلات اطرافشون دور نگه داشت باید با بعضی از واقعیات زندگی آشنا بشند در غیر این صورت بیشترین ظلم رو در حقشون کردیم که نگذاشتیم روی پاهای خودشون بایستند و انسان خودساخته ای بشند در آینده ماهمیشه در کنارشون نیستیم واگر انسانهای ضعیفی بار بیاند بدجوری صدمه میبینند من تا اونجایی که بتونم از نظر امکانات برای بچه هام کم نمیگذارم ولی خودم رو اذیت نمیکنم مثلا اگه نمیتونم خواسته ای از بچه ام رو برآورده کنم براش توضیح میدم که فعلا در توانم نیست و همیشه نمیتونه به هر چیزی که میخواد حالا همون موقع برسه
به نظر منم نباید زیاد بچه ها رو از واقعیات و مشکلات اطرافشون دور نگه داشت باید با بعضی از واقعیات زندگی آشنا بشند در غیر این صورت بیشترین ظلم رو در حقشون کردیم که نگذاشتیم روی پاهای خودشون بایستند و انسان خودساخته ای بشند در آینده ماهمیشه در کنارشون نیستیم واگر انسانهای ضعیفی بار بیاند بدجوری صدمه میبینند من تا اونجایی که بتونم از نظر امکانات برای بچه هام کم نمیگذارم ولی خودم رو اذیت نمیکنم مثلا اگه نمیتونم خواسته ای از بچه ام رو برآورده کنم براش توضیح میدم که فعلا در توانم نیست و همیشه نمیتونه به هر چیزی که میخواد حالا همون موقع برسه
ماناز
16:34 1391/9/13
دوستا ن خوبم از این که زحمت پاسخ را کشیدید ممنون هستم. فکر کنم برخی مادران متوجه منظور من نشده اند .من نگفتم بچه را درسختی قرار دهیم تا زجر بکشد منظور من این است که در شرایط فعلی که فرزند سالاری حاکم بر خانواده ها شده بهتر نیست تا از همان خردسالی جلوی ان گرفته شود.چرا باید والدین ومخصوصا مادر مطیع بی چون وچرای بچه اش باشد مگر ما خودمان این گونه بزرگ شدیم که الان این چنین دشمنی در حق فرزندانمان می کنیم؟به نظر من این کارها اسمش محبت نیست دشمنی اشکار است. چه اشکالی دارد گاهی به بچه ها نه بگوییم .چرا باید همیشه همه چیز حاضر اماده باشد وبه مادر به چشم یک کنیز نگاه کنند.پس ان اقتدار مادر چه میشود؟من نمی دانم این نسل با این ویژگی در اینده می خواهد چگونه همسر داری وفرزند داری بکند؟بیاییم تا دیر نشده جلوی ان را بگیریم.هم مهربان باشیم هم با اقتدار.مادری که تسلیم محض خواسته فرزندش است ایا این چنین مادری میتواند تکیه گاهی برای اینده فرزندش باشد چه کسی به یک فرد بی اراده تکیه می کند.چرا فکر می کنیم اطاعت محض از بچه ها وحاضر کردن همه چیز برایشان محبت مادری است؟چه اشکالی دارد گاهی به انها مسئولیت دهیم واز انها کار بخواهیم وگاهی با خواسته های غیر منطقی شان مخالفت کنیم.بیابیم مادری مهربان ومتفاوت از قبل برایشان باشیم..کلمه مادر را بهتر معنی کنیم.
مرز نمی شناسد
از جنس محبت خداست
ميفهمم چي ميگي ولي اگر تونستي روشت رو عوض كني به منم ياد بده من كه از پا در اومدم ولي دست خودم نيست نميتونم