مامانایی که بچه های دو سال به بالا دارن یه لحظه بیاین لطفا

مام 07:48 1392/9/3 وای آره سهند و سپهر هم خیلیییییییییییییییی لجوج شدن خیلی! من سعی می کنم باهاشون کنار بیام و تا جایی که میشه اجازه بدم انجام بدن کاری رو که می خوان . جایی هم که نمیشه سریع حواسشونو پرت کنم . مثلا دیروز برای پرت کردن حواسشون در اوج گریه و لجبازیشون رفتم یه جا قایم شدم که منو نمیدیدن و صدای گربه درآوردم اصلا از این رو به اون رو شد حالشون..
یا از این دست کارها می کنم دیگه ‍! چاره ای نیست.
ولی واقعا کلافه کنندست یه مواقع که خسته باشم که دیگه اعصابم واقعا خورد و خاکشیر میشه...
مثلا می خوام لباسشونو در بیارم تعویض کنم اجازه نمیدن دربیارم باز به هر کلکی درمیارم دوباره نمیذارن تنشون کنم و هی فرار می کنن!!!
میگم بریم دستشویی نمیان وقتی هم بیان از اون تو دیگه بیرون نمیان (
اصلا یه اوضاعی هست !

ليلا مامانيه ايليا 09:32 1392/9/3 دقيقا مثل ايلياي من . واي اگه بدونيد چي به روزم آورده . به هزار و يك كلك بايد لباسهاشو عوض كني . كلي اسباب بازي براش بياري تا باهات بياد حموم . بيرون ميخوايم بريم يه جور ماجرا داريم من اينجا نميام و اونجا ميام وقتي هم كه حواسش و پرت ميكنم و رضايت ميده بياد بيرون ديگه برگشت از اون جا با خداست حالا بيا يه جور ديگه حواسش و پرت كن كه رضايت بده بياد خونه . غذا خوردنش هم كه يه ماجراي ديگه . خيلي لجبازي ميكنه .
اگه كسي به سوال ماماني آلما جواب داد بگه تا ما هم استفاده كنيم چون اين سئوال منم هست .

ارام 10:12 1392/9/3 سلام
به نظرم فقط و فقط خونسرد باشيد
دوسالگي عرصه نقش افريني كودكان در شخصيتهاي جديد و گاهي دور از انتظاره...همه مواردي رو كه دوستان اشاره كردند من هم به وفور در پسركم ديدم
اما با همسرم نشستيم و صحبت كرديم و قرار شد توو اين يكسال كه اوج فرمانروايي كودكانه اوست بذاريم توو نقشهاي دلخواهش بازي كنه و تا جاييكه امكان داره بچگيشو بكنه
اگه ما صبر و تحمل و حوصله ش رو نداريم اشكال از ماست و گرنه طبيعت اونا در اين سن حساس همينه
با ما غذاش رو نميخوره:من سفره رو جمع ميكنم و غذاش رو ميذارم روو ميز !خودش يك مدت بعد كه گرسنه ش شد مستقيم ميره طرف ميز
شبها دير ميخوابه:همه جا رو تاريك ميكنم فقط چراغ اشپزخونه روشنه كه به فضا نور ميده بازيشو ميكنه و هر وقت احساس خواب كرد فوري ميره توو جاخوابش
توو انتخاب لباس بدقلقلي ميكنه:لباسهاي خونه و لباسهاي بيرون رو از هم جدا كردم و انتخاب با خودشه مطمئنا از قبل چاره انديشيدم كه كدوم لباسها ديگه مناسب نيستند كلا جمعشون كردم بنابراين هرچي برداره قابل احترامه
حموم رو اول اماده ميكنم وانش رو پر ميكنم اسباب بازيهاي حمومش رو ميريزم توو وان تا ميبينه به سرعت ميره سمت حموم و ميگه لباسهاشو درارم اتفاقا من براي بيرون اوردنش از حموم مشكل دارم:دي
شما هم شرايط رو بسنجيد به جاي اينكه روح و روان خودتونو ازار بدين بذارين از اين موقعيتها خوب استفاده كنه باور كنيد همه بچگي اين طفل معصوم ها تا 5 سالگي معنا پيدا ميكنه بعد اون ناخوداگاه خودشونم بزرگ ميشن

مامان مهدیه 11:05 1392/9/3 سلام به ماماني آلما و همه ي مامان هاي مهربوني كه اين مشكلات رو با بچه دو سالشون دارن . من هم مثل شما همه ي اين درگيري ها و بهوونه گيري هاي مهبد رو تجربه كردم و هنوزم دارم باهاش دست و پنجه نرم ميكنم . اتفاقا ً همين ديشب داشتم راجع به همين مسائل با يه روانشناس كودك خبره صحبت ميكردم و ايشون كلي راهنمايي مثبت كردند . بخشي از نظرات ايشون رو براتون مي نويسم ايشالله كه به دردتون بخوره .
1 - دو سالگي سنيه كه بچه ها خودشون رو بيشتر ميشناسن و ميخوان استقلال رو تجربه كنن . اگه بتونيم استقلالشون رو خوب هدايت بكنيم بچه ها اعتماد به نفس ميگيرن ، اگر باهاشون لج كنيم و مقابل كنيم لجبازي رو ياد ميگيرن و اين صفت رو تا هميشه با خودشون همراه دارن . 2- توجه به رفتارهاي مثبت و تعريف و تمجيد از كودك باعث ميشه اعتماد به نفس پيدا كنه هرچند كار خيلي كوچيكي كرده باشه . عدم توجه به رفتارهاي آزار دهنده مثل تف كردن ، فحش دادن و .... باعث ميشه كه اون رفتار در كوتاه ترين زمان ممكن از بين بره . اصلا ً اخم و واكنش در مقابل رفتارهاي بد نبايد نشون داد . در مقابل خنده هم باعث ميشه اون رفتار بد تبديل به بازي بشه . ايشون مي فرمود كودكان در اين سن بهترين روانشناسان هستن كه از روي حالات صورت شما هم تغيير روش ميدن يعني اگه فكر كنن شما با اخم يا حتي گزيدن لب و خنده و ..... توجهتون جلب ميشه چون طالب توجه هستن به كارشون ادامه ميدن . ديگه جونم براتون بگه كه گفت توي اين سن بايد حداكثر روزي نيم ساعت TV ببينن و بيشتر از اون آسيب هاي جدي به يادگيريشون ميزنه . ديگه اينكه گفتن بازي با عروسك هاي انگشتي و اجراي نمايش هاي كوتاه كه بتونه كار خوب و بد رو بهشون ياد بده خيلي مفيده . ضمنا ً گفت هم پدر و هم مادر بايد دو تا تايم نيم ساعته براي بازي با بچه زمان بزارن . قانون گذاري و اخطار و تايم اوت هم از روشهاي كاربردي در تربيت كودكانه . ايشون گفتن در اين سن هيچ تنبيهي براي بچه نمبشه در نظر گرفت به جز تايم اوت . يعني اينكه اگه براش قانون گذاشتي كه فرضا ً نيشگون گرفتن و .... توي خونه ي ما ممنوعه ! و اين قانون رو هر روز براش تكرار ميكني و اگه بعد اين كار رو كرد شما بهش اخطار ميدي يعني بدون تغيير در حالات صورتت و با جديت بهش ميگي فلان چيز ممنوعه ، يادت كه نرفته ! اگر تكرار شد يه صندلي كوتاه در گوشه اي از اتاق پذيرايي يا هر جايي كه خودتون حضور دارين ميزاري ، جايي كه TV و يا وسيله اي كه بتونه خودش رو سرگرم كنه نباشه و به ازاي هر سال سنش يه دقيقه براش در نظر ميگيري و بهش ميگي چون فلان كار بد رو كردي بايد دو دقيقه اينجا بشيني تا ديگه يادت بمونه كه فلان كار ممنوعه . اگر دنباي شما اومد با آرامش به جاي خودش بر ميگردونيش و ادامه ي زمان رو در نظر ميگيري .....تا دو دقيقه اش تموم بشه . فقط حفظ آرامش مهمه . ممكنه گريه كنه جيغ و داد بزنه اما بايد صبور باشي به زودي ياد ميگيره كه قانون ها رو رعايت كنه ......
مامانها من كه در حال تمرينم . همتون موفق باشيد ..... ببخشيد اگه طولاني بود .

مامانی آلما 13:57 1392/9/3 حالا من روشهای مامان مهدیه جون و بقیه دوستان رو در پیش میگیرم ببینم نتیجه چی میشه

فاطمه 14:02 1392/9/3 لباس پوشیدنش غذا خوردنش بازی کردنش همه با جنگولک بازی.یه چیزی بخواد تا نگیره ول کن نیس.دوپاش میکوبه زمین ،خودش میندازه ، جیغای بنفش میکشه ،اشکاش سرازیر میشه خلاصه اینکه جریانات داریم.منم برای اینکه حواسش پرت کنم مثل مامان سهند و سپهر جونا میرم جایی قائم میشم تا بیاد پیدام کنه و حواسش پرت میشه و بعد از اون تا یک ساعت باید باهاش قائم باشک بازی کنم !!!!!!!!

زهره مامانی فاطمه 15:50 1392/9/3 مامان آلما جونم .فاطمه هم اینطو هست ولی نه به این حد که شماها میگید شایدهم من چون پیشش نیستم یعنی تاساعت4 ادارم متوجه نمیشم.ولی من به این نتیجه رسیدم که اگر بچه افتاد روی گریه دیگه نمیشه ساکتش کرد وحواسشو پرت کرد من هرکاری میخوام بکنم تاقبل از گریه افتادنش میکنم مثلا اگر میگه بریم پارک ونمیشه بریم نمیزارم کار به گریه زاریش برسه چون دیگه نمیشه کاریش کرد منم اعصاب ندارم .پس همون موقع که میگه پارک ،حواسشو به یه چیزه دیگه جلب میکنم مثل نقاشی یا خونه سازی .

ارام 17:13 1392/9/3 دو تا مسئله توو این مثال شما دیدم که برای خودم هم تجربه شده:
1-کفشهای تابستونی پسرم برای مهد مناسب نبود براش یه جفت جدید خریده بودیم اصلا بهشون نگاه نمیکرد و صبحها که میخواستم ببرمش مهد کلی گریه میکرد که من کفشهای خودمو میخوام دو سه روزی باهاش کنار اومدمو و بعد در فرصت مناسب کلا کفشها رو کنار گذاشتم تا هروقت سراغ جاکفشی رفت نبینتشون و خیلی زود اونا رو فراموش کرد
2-ماشاءالله بچه های دوساله هم خوب حرفشونو میزنند و هم باهوشن و هرناراحتی رو احساس کنند بیان میکنند مطمئنا اگه کفشها براش کوچیکه باشه چند قدم که بره خودش اذیت میشه اینجور وقتها کفشهای مناسب رو با خودتون ببرین تا اولا خودشون تنگی و کوچیکی کفش رو درک کنند در ثانی دیگه اذیت نمیشین برای برگشت وسط راه کفشهاشو عوض میکنین

مامان فاطمه زهرا 13:12 1392/9/4 مامانی الما جون من کاملا درکت میکنم ولی با اینکه کارای فاطمه زهرا و اینکه واقعا تو تربیت کردنش میمونم خیلی ازارم میده ولی با این حال اصلا نمیتونم بگم اذیتاشو تا بخوام راهنمایی بگیرم...
مثلا همیشه این نیست که یه چیزو بخواد گریه کنه منم بخوام هواسشو پرت کنم وابستگیش... اینکه تا الان از من میخواد بغلش کنم . خیلی چیزای دیگه ...

مامانی آلما 14:51 1392/9/4 با لباس پوشیدنش مشکلی ندارم. چون معمولا کوتاه میاد. سر خوردن خوابیدن کارتون دیدن و ... قبلا تا این حد نبود الان زیاد تر شده لجبازیش. یعنی واقعا اقتضای سنشونه؟