شما جای من بودید کدام راه را می رفتید؟

مامان آنیسا 07:34 1391/7/13 اگه نری پشیمون میشی

❀مامانی❀ 13:07 1391/7/13 سلام دوست عزيز
خيلي خوشحالم براتون توي اين وضعيت كنوني ، موقعيت چنين كاري براتون پيش اومده.اميدوارم اگه تصميم گرفتيد كه كار بيرون از خونه رو انتخاب كنيد موفق باشيد...
دوست عزيز به اين موضوع توجه داشته باش كه هر فردي خصوصيات روحي و جسمي متفاوتي داره.خيلي زنها هستن كه با داشتن چند فرزند بيرون از خونه هم كار ميكنن...تازه درحال ادامه تحصيل هم هستن و...در همه امورشون موفقن.ولي بعضي زنها هيچكدوم از اينها رو ندارن ولي حتي به كارهاي شخصيشونم نميرسن!!!!
اين بستگي به خودت داره كه چجوري بتوني برنامه ريزي بكني.سن فرزندت براي اينكه شما شروع به كار بيرون از خونه بكنيد مناسبه.ولي توضيح ندادين كه وابستگيش به شما چقدره؟كارتون چيه؟مدت زمانش چقدره؟شما از نظر روحي چجور آدمي هستيد؟همه اينها ميتونه تو انتخابتون موثر باشه
نظر شخصي من اينه كه يه زن بايد فعاليت بيرون از خونه هم داشته باشه...يعني اينو براي خودم واجب ميدونم.اين ميتونه روي تربيت فرزندانتونو و رشد شخصيت اجتماعي خودتون و ...خيلي چيزاي ديگه موثر باشه كه بحثش مفصله....
هيچ شكي نيست كه با كار بيرون از خونه خيلي چيزها رو از دست ميدي و خيلي چيزها رو هم به دست مياري .ببين هدف اصلي خودت چيه؟و چه چيزهايي برات مهمتره؟انتخاب نهايي با خودته.روي خصوصيات خودت زوم كن و انتخاب كن...
خوده من يه زن شاغل هستم كه شغلم و فعاليت اجتماعيم هيچ لطمه اي به زندگيم كه نزده هيچ ،فكر ميكنم باعث پيشرفتم در خيلي زمينه ها بوده...اگه بتونم در اين زمينه كمكي بهتون بكنم خوشحال ميشم.سئوالي داشتيد در خدمتم(توي وب پسرم)
موفق و پيروز باشيد

مامان کوروش 13:30 1391/7/13 سلام اگه من جای شما بودم سریع قبول میکردم باید برنامه ریزی داشته باشید تازه دخترتون به یه سنی رسیده که باید یواش یواش مستقل بودن رو یاد بگیره واینکه اون نصف روز هم خونه نیست قبول کنید چون پشیمون میشید چند سال بعد که دختر تون بزرگ شد شما باید بمونید خونه واین از لحاظ روحی واستون خوب نیست برید ومطمئن باشید پشیمون نمیشید

وبلاگ کودک من 13:48 1391/7/13 سلام. وقتی کوچیک بودم مادرم هر وقت می رفت سر کار یا من و داداشم رو مهد کودک می زاشت و یا خونه کسی. گاهی وقتا هم شیفتشو با بابام هماهنگ می کرد. وقتی به مدرسه رفتیم ارزو داشتم مثل بچه های دیگه وقتی وارد خونه می شم مامانم سفره پهن کنه و برام غذا بزاره ولی مجبور بودم خودم غذا گرم کنم گاهی وقتا هم بابام اینکار رو می کرد. واقعا دوست داشتم خونه می موند. بزرگتر که شدیم باز هم وضعیت ادامه داشت ولی یه جورایی برامون عادت شده بود. با خودم می گفتم وقتی من ازدواج کردم تو خونه می مونم و به بچم می رسم تا کمبود مادر رو حس نکنه. درس خوندم و به رتبه های بالاتر رسیدم و خدا یه دختر بهم داد. الان گاهی با خودم فکر می کنم که نباید از کارم دور بشم. با خودم می گم این همه درس خوندی پس باید استفاده کنی. ولی از اون طرف هم دوست ندارم دخترم احساسی رو که من تو کوچیکی داشتم رو داشته باشه. با خودم گفتم با یه برنامه ریزی درست از پسش بر می یام و تو این برنامه ریزی دخترم اولویت اول رو داره. اگه من جای شما بودم کار رو از دست نمی دادم. اما جوری برنامه ریزی می کردم که بچم تو الویت اول باشه. مثلا ساعات کار رو کم کنید. یا اگه محل کارتون جایی برای بچه ها داره با خودتون ببرینش و یا مهد بزارینش و خلاصه با خودتون تنظیمش کنید.
حرف شما باعث شد که یاد گذشته بیفتم و تجدید خاطره ی شد. ممنونم.

ماناز 17:55 1391/7/16 از همه دوستان گلم که صمیمانه راهنماییم کردند خیلی ممنونم .چون کارم طوری است که به صورت شیفت در گردش است هنوز در حال برنامه ریزی برایش هستم وفعلا تا اماده شدن کامل مدارکم مدتی زمان دارم . برایم دعا کنید تا بتوانم از عهده اش برایم.باز هم ممنون میشوم بیشتر راهنماییم کنید.ولی هنوز هم برخی اطرافیانم مخالف هستند.نمی دانم چه میشود.