دیگه نای زندگی کردن ندارم...

مامان ابوالفضل آقا 14:16 1391/8/30 سلام: انٌ مع العسر یسرا بخدا توکل داشته باش و بدون اون مهربانترینه به بندگانش . انشاالله سلامت وتندرست باشید.

barfdoone.ir 14:21 1391/8/30 راست میگی بچه داری خیلی سخته .اگه آدم خودش مشکلی داشته باشه دیگه تحملش سختتر میشه/اما خودتو نباز/بالاخره لحظه های شیرین هم داره دیگه/مثل وقتی که چیز جدید یاد میگیره و ذوق میکنی یا وقتی میبینی دوست داره.به همین چیزا فکر کن .سعی کن با مهربونی به اطرافیان و فامیل بفهمونی رفت و آمد با بچه برات سخته و کمتر باهاشون رفت و آمد کنی .اینطوری هم زحمتت کمتر میشه هم بچه کمتر مریض میشه.

مامان 14:26 1391/8/30 سلام عزیزم . باید به شما بگم که خدا انسان و تو سختی آفریده .شایداین صحبت توشرایط شما دردی از شما دوا نکنه ولی بدونید که عزیزم همه مادرها این بحران و پشت سرمی گذارند خیلی سخته تنهائی ما خانم ها مشکل اساسیمون این که باباها آموزش لازم را برای بچه دار شدن وکمک به همسر حتی در فرصت خیلی کوتاه ندیدند نه اینکه نخواهند کمک کنند نمی دونند چکار باید بکنند پس گلم شما خیلی از سختی ها رو پشت سرگذاشتی و تجربه به من نشون داده هرچه شما نگرانتر یا مضطربتر باشید کودک شما هم بیمارتر ، بی قرارتر و بد قلق تره . اول به خدا توکل کن و به نعمت قشنگی که خدا به شما داده که خیلی ها حسرت داشتنش و حتی با وجود سختی هاش دارند .عزیزم به عنوان یک خواهر چون من هم تقریباً سخت این دوره رو گذروندم و حرفهای شمارو خوب درک می کنم به شما می گم آستانه تحملتون و بالاببرید و حتی از کارهایی که دوست ندارید انجام بدید لذت ببرید همه چیز رضایت بخش می شه .فقط و فقط خدا .

مامان 14:31 1391/8/30 سلام عزیزم.شرایطی که نوشتین خیلی سخته و برای خیلیا ممکنه اتفاق بیفته.به نطر من بهترین کار اینه که حتما یه زمانهایی رو به خودتون اختصاص بدین.مهم نیست که خونه به هم ریخته باشه و یا غذا حاصر نباشه مهم اینه که شما از لحاط بدنی و فکری در استراحت باشین.
منم شاغلم و علاوه بر کارهای منزل کارهای بیرون هم دارم.اما چهار شنبه ها رو معمولا روز استراحت در نطر میگیرم.خودم کار زیادی انجام نمیدم و پسرمم اجازه داره همه اسباب بازیهاش رو هر جای خونه که دلش خواست ببره.اینجوری به هردومون خوش میگذره و کلی نیرو میگیرم.در حدی که شاید باورت نشه ولی فرداش اون خونه منفجر شده رو در عرص مدت کوتاهی به حالت نرمال برمیگردونم.
یه چیز دیگه هم که خیلی مهمه اینه که کودکیهای پسرت دیگه هیچوقت برنمیگرده.همیشه وقت برای مرتب کردن خونه و مهمانی دادن و مهمانی رفتن(چه اجباری چه اختیاری)هست ولی وقتی برای جبران کودکی از دست رفته نیست.
بذار پسرت تا جایی که میتونه از کودکیش لذت ببره.
اگه برات امکان داره کسی رو بیار که توی کارای خونه کمکت کنه.لازم نیست هر روز بیاد.شاید 1 روز در هفته کفایت کنه.یا مثلا روزهایی که مهمون داری.اینجوری خیالت راحت تره.
اگه هم امکانش نیست از اطرافیان کمک بگیر .میتونی برای چند ساعت پسرت رو بسپاری به یکی از آشنایان مث مادر یا مادرشوهر عمه یا خاله یا....
ولی حتما حتما برای خودت وقت بذار.

نی نی وبلاگی 15:04 1391/8/30 سپاسگذارم دوستان عزیز نی نی وبلاگی! قدرتونو میدونم!
مامان آوینا جان من بهترین فوق تخصصها پسرم رو میبرم ماه گذشته 10 روزسفکسیم و...بهش دادن ولی خوب نشد بلافاصله بردمش کو-آموکسی کلاو و سیتریزین داد والا بعد14 روز بازهم ترشح بینیش چرکیه ! دیگه بریدم...بچه م خیلی بیقرار و بی اشتها و بیخوابه وسرما خوردگیش هم که خوب نمیشه...
از 6ماهگی همینطوره...همش سرماخورده و...
دوتامون داغون شدیم با این شرایط...ممنونم از همه تون

رضوان 17:28 1391/8/30 عزیزم راستش منم دوران بارداری خیلی سختی داشتم.همش استراحت مطلق و بعدشم چون دور از خانواده بودم مجبور شدم سه ماهی برم خونه مامانم و از خونه و زندگی و شوهرم دور باشم.آخرشم پسرم 40 روز زودتر بدنیا اومد.اونم طبیعی.اینقدر شوکه بودم که پرستاره میگفت چرا نمیپرسی بچت سالمه یانه؟
بعدشم که تا یکسالگی شب تا صبح از دل درد خوابش نمیبرد.
سعی کن بیشتر روز که شوهرتم خونه نیست بری خونه مامانت یا اون بیاد خونتون که کمکت کنه واسه بچه داری.
راستش من شربت آلوئه ورا شرکت باریج کاشان به رادین میدم.بدن را در مقابل بیماریهای ویروسی مقاوم میکنه.چون رادینم یکماه اول پاییز همش سرماخورده بود.هم آموکسی سیلین خورد و هم کو آموکسی کلاو اما خوب نمیشد.در مورد شربت آلوئه ورا با دکترش مشورت کن.اگه موردی نداشت به نظرم که خوبه

مامان مریم ❤ 18:27 1391/8/30 سعی کن اول از همه ازز همسرت کمک بگیری.هیچکس به اندازه اون نمیتونه کمکت کنه هم از لحاظ روحی وهم در مورد بچه.....به نظر من مشاوره با یه رواننشناس خیلی بهت کمک میکنه...به شرط اینکه خودتم بخوای...یه کم مهمونیات و کم من...آدم میره مهمونی که بهش خوش بگذره اگه یخواد به تو و پسرت آسیب بزنه اصلا ارزش نداره..سعی کن بزاریش مهدکودک تا در طول روز بتونی هم کارهای عقب افتاده رو انجام بدی و هم به خودت برسی...همه ما نیاز داریم که یه وقتهایی مال خودمون باشیم

مامان سویل و آراز 19:40 1391/8/30 سلام دوست مهربانم مشکل شما هفت ماه اول تولد ارازو به یادم اورد منم درست مثل شما خیلی افسرده بودم حتی حوصله حرف زدن با شوهرم هم نداشتم پسرم هم نه شبها خوب میخوابید و نه روزها برنامه خوابم به هم خورده بود حوصله شونه کشیدن به موهامو هم نداشتم چه برسه به خودم رسیدن فقط میخواستم بچه ها دو ساعت پیش مادرم باشن و من فقط استراحت کنم تو این مدت شوهرم خیلی کمک کرد به کارهای مونده خونه ایراد نمیگرفت تو کارهای خونه و بچه داری کمک نمیکرد ولی کاری باهام نداشت ومن دکتر خودم شدم و یواش یواش به حالت قبل از زایمان برگشتم
دوست عزیز شما هم اول از همسرتون و بعد هم با یکی دو ساعت رفتن خونه دوست و اشنا و وقت کافی برای استراحت و خواب گذاشتن شادابیتو به دست میاری