دوستان خوبم میخوام نظرتونو درمورد شبکه های اجتماعی بدونم?????!!!!

الهام 10:57 1393/8/24 به نظر من جای نگرانی نیست. این یک تب هست که به زودی فروکش می کنه و یه سرگرمی جدید جای اون و می گیره
و البته باهاتون موافقم که آدم ها رو از هم دور می کنه! من بارها تو مهمونی ها به وفور دیده ام که خیلی از حاضران در واقع غائب هستند و فقط به وقتِ خوردن حضور جسمی و ذهنی دارند! و در سایر موارد فقط جسدشون اونجا نشسته و صرفا حضور فیزیکی دارند
به نظر من استفاده از این شبکه ها برای ارتباط با دوستان و فامیلی که راه دور هستند خیلی خوبه ولی گروه ها و مطالبی که شاید فقط ده درصدشون مفید هستند غیر از این که وقت آدم و تلف می کنه و شارژ گوشی رو زود به زود خالی می کنه و همۀ تنظیمات گوشی رو به هم می ریزه منفعت دیگه ای نداره!
و گاهی اوقات هم که شایع شدن یک سری مطالب فقط آرامش آدم و بر هم میزنه.
من چند وقت قبل برای ارتباط با چند دوست که خارج از کشور هستند وایبر و روی گوشیم نصب کردم ولی بعد از چند ماه که دیدم واقعا وقت گیر هست و مُخل آرامش از گوشیم حذفش کردم! و کما فی السابق ارتباطم رو با دوستانم از طریق ایمیل ادامه میدم...

مریم(مامان کیان) 12:30 1393/8/24 به نظر من اگر درست استفاده بشن اصلا هم بد نیستن .... که این اتفاق در مورد نوجوان ها و جوان ها کمتر میفته !!!!!! من خودم خیلی راحت این قضیه رو مدیریت میکنم و مشکلی ندارم اما دیدم کسایی که به قول الهام جون حتی تو مهمونی و جمع های خانوادگی هم همچنان تو گوشی و تبلت شون غرق هستن

مامان آیسو وآیسا 12:56 1393/8/24 موافقم مریم جون !!!ولی اینکه چقدر فعالیت تو شبکه های اجتماعی با هدف سرگرمیه فقط وجنبه دیگه ای نداره جای بسی بحث داره البته نه برای همه ''''

الهام 13:32 1393/8/24 راستش در مورد سیزده چهارده ساله ها من نمی تونم نظر بدم چون از نزدیک باهاشون در ارتباط نبودم و مطمئنا خودم هرگز اجازه نخواهم داد که علیرضا تو این سن دستش به این طور وسایل ارتباط جمعی برسه!
ولی گاهی می بینم درصد بالایی از نگرانی های نسل ما برای نسل آینده فقط به تفاوت در نگرش هامون و البته داشته ها و امکاناتمون مربوط میشه!
من هر روزه با افراد زیادی تو ردۀ سنی 18 تا 24 سال سر و کار دارم و به عینه می بینم خیلی از چیزهایی که نسل ما از اونها تصور میکنند وجود نداره و از اون بحرانی که ازش صحبت میشه خبری نیست!
اونا فقط علاقۀ زیادی به رسیدگی به خودشون دارند و ارتباط صمیمانه ای با هم دارند که اون هم در خیلی موارد فقط در حد صدا زدنِ جنس مخالف با اسم کوچیک هست! خیلی از اونا با وجود قیافه های زننده و ارتباطِ به ظاهر صمیمانه معصومیت خودشون رو حفظ کردند و هیچ کارِ خاصی که از نظر نسل ما خیلی بد هست انجام نمیدن!
در واقع می بینم که بیشتر حرف هاشون فقط از سرِ جلب توجه هست و به عبارتی هارت و پورت به حساب میاد
من از زمانی که از نزدیک باهاشون ارتباط دارم دیگه مثل گذشته نگرانشون نیستم کما این که موارد استثنا بین شون هست ولی خیلی کمتر از حد نگران کننده ای که ما ازش صحبت می کنیم...
و در مورد یک سری تصاویر و مسائل زننده هم که شنیدم قراره شبکه های اجتماعی فیلتر بشه! و به نظرم تصمیم درستی هست!
گاهی اوقات ما شکایت داریم که چرا فیلتر شدن تو کشورمون زیاده! ولی وقتی بچه هامون به سنین 13-14 سالگی برسند، خواهیم دید فیلتر شدنِ به جایِ برخی تصاویر و سایت ها، خیلی هم بد نیست و از ابتلای فرزندانمون به بلوغ زودرس جلوگیری خواهد کرد

مامان آیسو وآیسا 13:53 1393/8/24 راستی کلا مادهه شصتی ها که بین دوتانسل قرار گرفتیم به نظرم خیلی در حقمون اجحاف شده ما که تنها دلخوشیمون آتاری دستی وماریو ''''وچیزهایی از این دست بود
وهمین تفاوتهای بارز باعث شده یکی مثل من بترسه از اینکه وایبر ولاین واینستا و۰۰۰جای منو واسه اطرافیانم پر کنه

مامان مریم 15:25 1393/8/24 سلام دوستم....چه عجب خانومی
راستش اول باید بگم من تو گوشیم هیچ برنامه ای ندارم....البته اصلا اندروید ندارم ولی فعلا که نه وایبر و نه لاین و نه هیچ کدوم از این شبکه هارو ندارم حتی تو لبتاپ ولی همه اطرافانم دارن و من هم دیده هام حاکی از این بوده که استفاده معقولش میتونه خوب هم باشه ولی زیادش یه جورایی اعتیاد آوره!!!
من هم دیدیم که خیلی از اونایی که عضون گاهی همه جا سرشون تو گوشیه و گاهی این کار زیاده رویه
درباره بچه ها که واقعا اصلا مناسب نیست...هر عکس و مطلبی رو میتونن بخونن و ببینن و شاید اصلا مناسب سنشون نباشه
درباره اطلاع رسانی هم گاهی زیاده روی میکنن و شایعه پراکنی
مثل خبر درگدشت مرتضی پاشایی عزیزمون
ما همه دیروز خیییلی ناراحت بودیم و تو وایبر یه عالمه عکس از روزهای اخر و وضعیت ایشون و بعد فوت و ....میومد که خانوادش هم درخواست کردن این کارو نکنین و نزارید صحنه های به این ناراحت کننده ای رفتنشو اینجوری نشون بده
واقعا بعضی ها دیگه شورش رو درمیارن
درباره بچه ها و نوجوون ها به قول الهام جون بلوغ زود رس میاره...و این اصلا خوب نیست و به قول مریم جون خییلی بیشتر نگران کننده ست
بزرگترها با چشم باز میخوان تو این وادی غرق کنن خودشونو(البته منظورم استفاده نادرسته) ولی بچه ها چشم و گوش بسته وارد این بازی میشن و باید حتما کنترل بشه...

مامان آیسو وآیسا 16:06 1393/8/24 راستش مریم جون منم همه اطرافیانم اینستا و وایبر ولاین دارن ودرعجبن که چرا وارد این دنیا نمیشی ولی واقعا برا مدت کوتاهی که عضوشون بودم از کار زندگی افتاده بودم نمیگم چیز بدیه !!!!!
من جنبه اشو ندارم :-):-):-):-):-)والااااااااا

مامان زهرا 17:12 1393/8/24 سلام دوستان. منم عقیده دارم از هر چیزی باید درست استفاده بشه .من الان فقط وایبر دارم. روزای اول همه توصیه میکردن که معتاد نشم ،ولی خداروشکر خیلی درگیرش نشدم .آدم روزای اول خیلی ذوق داره .درمورد بچه ها هم تا سنشون پایینتره راحت میشه کنترلشون کرد اما بزرگتر که میشن .....

مامان آیسو وآیسا 17:15 1393/8/24 بله خوب در مورد مرتضی پاشایی وپخش عکسهای لحظه های آخرش حتی بعد فوتش که درسته

مامان ناهید 20:23 1393/8/24 سلاااااااااااام
من هم هیچ برنامه ای رو گوشیم نصب نکردم البته اطرافیان خیلی بهم گیر میدن که نصب کنم با هم در ارتباط باشم به خاطر بعضی مسائلی که دوستان والهام جون اشاره کردن واینکه کلی وقتمو می گیره نصب نکردم آخه منم خیلی بدم میاد یه جایی نشستیم همه سرشون گرم گوشی هست وتوجه ای به محیط اطراف ودیگران ندارن ونگران کننده تر از اون سرنوشت بچه هاست که من هرجا میرم می بینم از بچه 4 ساله گرفته تا سنین بالاتر یه گوشی یا تب لت دستشونه وبه عقیده پدر ومادرشون که بچه مون پیش دیگران می بینه دلش می خواد می خوایم عقده ای نشن به نظر من این فکر اشتباهی هست می تونن با بیان صحبتهایی بچه ها را تفهیم کنن که الان گوشی وتب لت برا این رده سنی زود هست

مامان مرمر 01:08 1393/8/25 با تشکر از مامان آیسو وآیسا وسوال مفیدشون

مامان کیانا و صدرا 09:29 1393/8/25 باسلام و روز بخیر.دوستان گلم همه مون میدونیم که متاسفانه مدیریتهامون اشتباهه.وگرنه از مزایا و معایب همه چی، ( بازی کامپیوتری تلویزیون و ماهواره و وایبر و لاین و ..........)مطلعیم.حالا بیاین راهکار بدین که چیکار کنیم که اینقدر زیاد درگیر نشیم.وگرنه من خودم به شخصه اعتقاد دارم باید با تکنولوژی جلو بریم.هر چند گوشی خودم ساده ست و هیچی روش نیست.ولی ترجیح میدم لااقل یه چیزهایی بدونم.مامان مرمر جونی شما هم عزیزم به قول خودت تا کی میتونی دخمل گلتو منعش کنی.بهتر نیست حداقل روی گوشیهای خودمون داشته باشیم تا آشنا بشن و ندید بدید نشن که برن دنبال دوستا و بخوان از اونا یاد بگیرن و دیگه میدونیم که عواقب این بدتره.البته من دارم کلی میگم و منظور به خودم و دخترمم هست.الان ده سالشه و میگم فعلا برات نمیگیرم ولی خودم باید کنجکاویشو در سنین بالاتر ارضا کنم.دوست دارم راهکارهای شما رو بدونم.اکثرا بچه هاتون کوچیکن و هنوز از نزدیک یه سری مسائل مربوط به بچه های بزرگترو درک نکردین.دغدغه ها واقعا زیاده ولی همه مون یاد گرفتیم تقصیرو بندازیم گردن بقیه.حتی بعضی از والدین منظورم والدین دانش آموزان مدرسه ی خودمونه از اینکه همکاران در کلاس راجع به بعضی مسائل اولیه با دختراشون صحبت کنند گله مند هستن و میگن چشم و گوش بچه مون باز میشه.خب تا کی باید همه چشم و گوشها بسته باشه؟؟؟؟؟پس ممنوعیت دوای درد ما نیست مدیریت مهمه.شاد باشید و روزتون خوش و با شکوه

مامان آیسو وآیسا 11:07 1393/8/25 در حالت کلی با مامان کیانا وصدرا جون موافقم ....
ولی تکنولوژی تا چه حد...چون دنیا از لحاظ فناوری هر روز چیزی جدید عرضه میکنه واین برا ماها که جهان سومی هستیم وزود متمایل میشیم به سمت فناوریهای تازه ومدرن زیاد خوب نیست ...چون متاسفانه ماها همه کار وبارمون یه طرف بیشتر ترجیح میدیم با تکنولوژی سرگرم بشیم تا با آدمهای اطرافمون...

مامان آیسو وآیسا 18:25 1393/8/25 متشکرم دوست جون ...منم منتظر پاسخ دوستان هستم...

مامان مرمر 23:44 1393/8/25 بچه های ما خیلی چیزهای دیگه هست که برن باهاش سرگرم بشن چه لزومی داره بااین سایت های مجازی به اسم تکنولوزی وقتشون پربشه...

الهام 08:14 1393/8/26 اولین مسأله ای که وجود داره واجتناب ناپذیره، اینه که نوجوون ها تو این سن خیلی خودشون رو با همسالانشون مقایسه می کنند... و اگه دسترسی همسالانشون رو به تکنولوژی می بینند اصرار دارند اونا هم بهش دسترسی داشته باشند. چند مسأله برای بهبود این روحیات می تونه کارساز باشه:
1- اعتماد به نفس بچه ها رو از همون بچگی تقویت کنیم و با رفتار خودمون بهشون ثابت کنیم که هر چیزی که خودشون دارند بهترین هست! (البته نه در حدی که اعتماد به نفس کاذب پیدا کنند و برای به دست آوردنِ بهترین تلاش نکنند!)
2- حدود 80 درصد و شاید هم بیشتر از بچه ها مطابق با رفتارهای خانواده شون بزرگ میشن! اگر ما مادری هستیم که هر وسیله ای تو خونۀ دیگران میبینیم همسرمون و خودمون رو برای تهیۀ اون بلافاصله تحت فشار قرار می دیم نمی تونیم انتظار داشته باشیم فرزندمون این اخلاق رو از ما به ارث نبره! پس لازمه یک سری از رفتارهای خودمون رو اصلاح کنیم تا بتونیم در مواقع ضرورت از اون برای متقاعد کردنِ فرزندمون استفاده کنیم...
3- اگر مادری هستیم که به هر دلیلی (ارضای نیاز خودمون که بچه مون از همسالانش چیزی کم نداره و یا ارضای نیاز بچه مون و یا پرکردنِ وقت بچه مون و در نتیجه آزاد شدنِ وقت خودمون) ازسه سالگی تبلت دست بچه مون میدیم اصلا دور از انتظار نیست که باید در هفت سالگی گوشی آخرین مدل در اختیارش قرار بدیم و در سیزده سالگی یک لپ تاب با اتصال به اینترنت پر سرعت! و بدانیم و آگاه باشیم با این کارمون فقط چشم وگوش و اعصاب فرزند خودمون رو تحت تأثیر قرار نمیدیم بلکه در اثر فرآیند چشم و هم چشمی داریم یک نسل رو تحت تأثیر قرار میدیم...نسلی که وقتی در بازنشستگی مون برای انجام کارهای اداری بهش مراجعه می کنیم اعصاب رسیدگی به کارمون رو نداره و سرش بدجور در فضاهای مجازی گرمه و به خواسته مون رسیدگی نمیکنه! کما این که الان هم زیاد نمونه هاش دیده میشن!
4- اگر خیلی اصرار داریم که از شبکه های اجتماعی استفاده کنیم دور از دید بچه ها باشه چون وقتی خودمون کاری رو به وفور و در حد اعتیاد انجام میدیم نمی تونیم کسی رو از اون منع کنیم حتی واضحه که با دیدنِ حرص و ولع ما از گشت و گذار در فضای مجازی علاقۀ بچه ها بیشتر هم میشه! مخصوصا این که متاسفانه در ایران یک مسأله ای که اصلا جا نیافتاده اینه که بچه ها درکِ این رو که هر چیزی مناسبِ یک سنی هست، ندارند والّا اصلا دلیلی نداره که اگر پدر و مادر دارند از شبکه های اجتماعی یا هر چیزی بهره می برند، بچه ها هم باید بهره ببرند!!بچه ها هم وقتی بزرگ شدند می تونند از هر چیزی که دلشون خواست، مناسب سن شون استفاده کنند... (و افسوس که بچه ها مُقلد بی بدیل ما هستند!)
5-اگر اصرار فراوان فرزندمون رو می بینیم و به هیچ طریقی نمیتونیم متقاعدش کنیم بهتره اجازه بدیم با گوشی خودمون و البته با نظارت غیر مستقیم اندکی در شبکه های اجتماعی سیر کنه و خودش بعد از مدتی به این نتیجه برسه که تو این شبکه ها خبری نیست! ضمن این که شاید فقط هدفش اینه که در جمع دوستانش کم نیاره و حرفی برای زدن داشته باشه!

مامان کیانا و صدرا 09:49 1393/8/26 مامان الهام عزیز ممنونم از توضیحات کامل شما دوست خوبم.با اجازه از مامان آیسوی گل من با نظرات شما الهام جون موافقم و شما هم در صحبتهاتون به مدیریت کردن اشاره داشتین.مثلا یه مثال میزنم که در حقیقت ربطی به این بحثمون نداره ولی در تایید مدیریت کردنهاست.مثلا هر چهارشنبه در مهد پسرم بچه ها اجازه دارن اسباب بازی بیارن.این وسط یکی از پسربچه ها علاقه ی عجیبی به عروسک بن تن و مخلفاتش داره و جالبه همه ی ستشو داره در یک کیف مخصوص.خب پسر من به شدت عاشق این بن تن شده به طوریکه معتقده من هیچ اسباب بازی براش نمیخرم و وسایل خودشو کاملا بی ارزش میدونه.منم زیر بار نرفتم و نخریدم و مدام هم بهش گفتم که وسایل خودت بهتره.اما قبلا هم گفتم یکسره نه گفتن به بچه ها هم جوابگو نیست.پس برای بار چندم تکرار میکنم هیچ وسیله ای به نفسه بد نیست فقط باید 1-شرایط استفاده ی صحیحو بدونیم.2-متناسب با سن و سال باشه.ولی هنوز من منتظرم ببینم چیکار کنیم که بچه هامون سرگرم باشن و فرصتهاشون بهتر پر بشه؟؟روابط با خویشان.کتاب خوانی.کلاسهای فوق برنامه.دیگه چه گزینه هایی؟؟ممنونم و فعلا خدا نگهدار

مامان مریم 11:16 1393/8/26 و با دوستم مامان کیانا و صدرا جون هم موافقم
ما تا کی میتونیم بچه هامونو فقط تو خونه کنترل کنیم....یه روزی وارد اجتماع میشن و این یه روز هر دوره داره سنش پایین تر میاد
بچه های نسل ما تا سن مدرسه تو امنیت خونه بودن و بچه های الان تا نهایت اگه مامان خونه دار داشته باشن 3 و 4 سالگی
چون بعدش به خاطر تک فرزندی و یا نداشتن هم بازی و یاد گرفتن معاشرت اجتماعی باید برن مهد و این تجربه های جدید از همونجا شروع میشه
من تا حالا بازی ها و کارتون دیدن و حتی دایره کلمات پسرم رو کنترل کردم و با چند روز مهد رفتن حتما با کارتون و اسباب بازی بن تن و بازی های تو تبلت و موبایل و کلماتی که شاید خوب نباشه آشنا میشه....و تو سن بزرگتر فهمیدن اینکه دنیای مجازی وجود داره که پر از جذابیته!!
نمیدونم چطور میشه این جذابیت هارو مدیریت کرد...چطور میشه بهش فهموند اون کارتون و اون بازی و اون کلمات درست نیست و یا مختص سن تو نیست...چطور میشه بهشون فهموند این دنیای محازی استفاده درست و نادرست داره
شاید واقعا همین که تو خونه و گوشی خودمون بهشون حد و مرزی قایل بشیم اون هم از سنی که تونسته باشیم خطراتشو براش توجیح کنیم بهتر باشه...

الهام 13:03 1393/8/26 در همسایگی ما خانواده ای زندگی می کنند که دو تا دختر یازده و هجده ساله داره و من بارها باهاشون رفت و آمد داشتم و شاهد تربیت بسیار درست شون بوده ام. این دو تا دختر خانم با این که ساعت های زیادی رو با همسالانشون می گذرونند ولی شبیه هیچ کدوم از اونها نیستند و کلا آدم های متفاوتی هستند... و من مادرشون رو آدم فوق العاده موفقی می دونم بخاطر تربیت این دو دختر!
و راز موفقیت این مادر و در این می دونم که خودش هم یک خانم فهمیده و دارای درک وفهم بالاست و از همه مهم تر با دخترهاش دوسته و کلامش تاثیرگذاره روی اونها... و البته که این روزها خودش در اجتماع بسیار فعاله و برخلاف خیلی از مادرها لازم نیست مدام نگرانِ تنها بودنِ دخترهاش تو خونه باشه!
می دونید چرا؟
چون در کودکی برای بچه هاش وقت گذاشته و اعتماد اونا رو به خودش جلب کرده و الان دوست اونا به حساب میاد!
به نظر من قسمت بیش تر رابطۀ ما با فرزندانمون در خردسالی شکل می گیره و اگه پایۀ این ارتباط قوی نباشه مطمئنا بعدها به مشکل بر می خوریم. و شروع این مشکل از یک مسألۀ ساده شروع میشه و اون مسأله چیزی نیست جز خودخواهی والدین.
1- وقتی مادری برای این که خودش افسردگی احتمالی نگیره و روحیه اش خوب باشه که تو فامیل همه بگن شاغل هست!!! بچۀ چهار ماهه شو به مهد و یا مادرش می سپره و با هزار پارتی و دردسر مشتاقه که بیاد و منشی یک اداره بشه و حقوقی بگیره که به سختی با هزینۀ رفت و آمد خودش و مهد بچه اش برابری می کنه، اونوقت چهارماهه ای که از هفت صبح تا 5 بعدازظهر تو مهد می مونه طبیعی هست اگه بیشتر از اونکه به مادرش دلبستگی داشته باشه به مربی مهدش وابسته و یا دلبسته باشه! و یا هر کسی که ازش مراقبت می کنه،مثلا مادربزرگش!
2- وقتی برای اندکی درآمد بیش تر ساعت کاری مون و زیاد می کنیم و یا کار بیشتر برای انجام در خونه مون قبول می کنیم و نه تنها وقتی رو به بچه مون اختصاص نمیدیم بلکه از دنیای مجازی برای سرگرم کردنش استفاده می کنیم چه انتظاری می تونیم ازش داشته باشیم...ضمن این که فرداها باید چندین برابر اون پولی رو که درآوردیم صرف نسخه های روانپزشک کنیم تا مشکلات خودمون رو با بچه هامون حل کنیم. در صورتی که می تونیم با خط کشیدن بر برخی خواسته های غیرمهم خودمون وقت مون رو به بچه ها اختصاص بدیم.
3- وقتی در سنی که باید هم بازی کودکانه های فرزندمون باشیم به فکر رسیدگی به خواسته ها و رسیدن به آرزوهای خودمون هستیم که سال ها برای دست یابی به اونا وقت داشته ایم و انجام نداده ایم، چطور می تونیم فردا ادعا کنیم که با بچه هامون ارتباط دوستی داریم...
4- وقتی به بهانه های واهی و متعدد ارتباط مون رو با فامیل محدود می کنیم و به جای این که اندکی آستانۀ تحمل مون رو بالا ببریم ارتباط رو قطع میکنیم نمی تونیم انتظار داشته باشیم که بچه مون تو خونه از مصاحبت با در و دیوار لذت ببره و بدون شک کاملا حق با اونه اگه برای پیدا کردنِ دوست به فضای مجازی پناه ببره!
5- وقتی حتی تعطیلی جمعه ها رو از بچه هامون دریغ می کنیم و با اونا بیرون نمیریم تا ضمنِ تخلیه شدنِ انرژی شون هفتۀ بعد رو با انرژی مضاعف شروع کنند، اونا مجبور میشن سرشون رو در گوشی شون فرو ببرند!
6- وقتی یک سری مسائل غیر مهم رو برای خودمون و فرزندانمون تبدیل به ارزش می کنیم طبیعی هست که گرایش اون ها به همون سمت میره. من به ندرت می بینم دانشجوهای درسخون گوشی های آن چنانی داشته باشند و یا حداقل مُدام سرشون به گوشی گرم باشه! چون درس خوندن براشون یک اولویت اساسی به حساب میاد و وقت شون رو این طوری تلف نمی کنند. و برعکسش رو در مواردی می بینم که یک دختر خانم دانشجو تنها چیزی که براش اهمیت نداره درس هست و مدام در حال رسیدگی به ظاهری هست که در اوج لطافت اصلا نیازی به اون همه رسیدگی نداره! و این نشون میده ارزش شدن این مسأله برای دختری در این سن داره بهش ضربه می زنه!
7- و البته که منظورم این نیست که خودمون رو تمام وقت وقفِ بچه ها کنیم! گاهی رسیدگی بیش از حد و تمام وقت به بچه ها هم باعث میشه اونا بی مسئولیت و بی اراده و متوقع بار بیان. بلکه بهتره همیشه حد رونگه داریم و متاسفانه من این روزها می بینم ترازو به سمت رسیدگی به اهداف خودمون سنگین تر شده و خدا بخیر کنه عاقبت بچه هامون رو
اینا مواردی بود که خودم رعایتشون می کنم یک سری موارد دیگه هم هست که چون خودم هم رعایت نمی کنم به خودم اجازۀ بیان کردنش رو هم نمیدم

الهام 13:51 1393/8/26 مریم جانم آفرین بر شما بخاطر این دیدگاه عالی تون.
همۀ اینها که شما گفتی رو شامل میشه+ حق دادن به اونها بخاطر برخی رفتارهاشون و پذیرفتنِ این که بچه اند (انتظار بیش از حد از بچه ها باعث میشه حوصلشون از بکن و نکن های ما سربره و دیگه به حرف مون گوش ندن!)+ واگذاری مسئولیت های مناسب سن شون به بچه ها (که نشون دهندۀ اعتمادِ ما به اونهاست ودر شکل گیری اعتماد متقابل موثره)+پذیرفتنِ اون ها به همون صورتی که هستند (و باعث میشه اونا هم ما رو با همۀ کم و کاستی هامون بپذیرند و توقعات آن چنانی ازموننداشته باشند)+ محبت های به اندازه ای (و نه بی حد و حصر) که اونا رو لبریز می کنه و از توجه خواستن و محبت خواستن از غیر بی نیاز می کنه+آموختن گاهی "نه" گفتن بهشون از کودکی و حتی در مقابل خودمون!+ گاهی در حضور همسر و فرزندمون به اشتباهات خودمون اعتراف کنیم (البته در حدی که باعث سواستفادۀ بچه ها نشه) تا اون ها هم یاد بگیرند اشتباهاتشون رو بهمون بگن! و به وقتِ گفتن اشتباهاتشون صبور باشیم و تذکر را به زمانی موکول کنیم که هر دو در آرامش محض به سر می بریم.
راستش من همیشه شیوۀ تربیتی خودم بر اساس منطق پذیری و اعتماد سازی بوده و هست. قبلا در این پست در موردش توضیح داده ام:
http://alirezanoori.niniweblog.com/post451.php
و بسیار علاقه مندم نظرات دوستان رو هم در مورد این بحث بدونم. چون من هم مثل شما همیشه علاقه به برقراری یک ارتباط دوستانه با فرزندم داشته ام.

الهام 14:31 1393/8/26 خیلی لطف داری مریم جون. وظیفه ست

مامان آیسو وآیسا 15:41 1393/8/26 دوست جونها ما مادران شاغل بسیار موفقی هم داریم که فرزندانشون خیلی موفق هستن وتربیت کاملی دارن'''اینم یه نکته که یادم رفته بود بگم'''
ومتاسفانه مادران شاغلی رو در اطرافیانم دیدم که دخترانشون باعث ابروریزیهای فراوانی شدن
متاسفانه اینم جزوی از واقعیتهای جامعه است'''

مامان آیسو وآیسا 15:48 1393/8/26 نه باهوشی به اینها نیست دوست جون ''''متاسفانه بعضی ها تعریفشون از هوشیاری کلا متناقضه همینکه دختری بار بیاری که بتونی بهش واقف باشی ومتانتش زبانزد باشه خودش بزرگترین درایت مادرانه است که همه نمیتونن داشته باشن

مامان مریم 16:36 1393/8/26 دقیقا با عطرا جونم موافقم
این هدیه دادن گوشی و تبلت و .... تو سن دو و سه سالگی برای ارضا شدن خودمونه اول
آیدین من الان سه سال و یک ماهشه
اصلا نمیدونه تبلت چی هست؟!
تو همین سفرمون دست یه دختر بچه دو ساله تو هتل دید که خیلی هم حرفه ای باهاش بازی میکرد...آیدین گوشی موبایل منو برد و به اون بچه کلیپ شعر حسنی نگو بلا بگو رو نشون داد و دخترک تبلتشو فراموش کرد...
وقتی هنوز این چیزها برای بچه ها جذاب تره چرا با دست خودمون به سمت تکنولوژی هلشون بدیم!!
بعدش که اون دخترک سعی کرد بازی رو به آیدین نشون بده پسرم حوصله اش سر رفت و اومد پیش من...
با لبتاپ و گوشی هم فقط فیلم میبینه و کلیپ کودکانه و به قول مرمر جون تی وی میشه براش...
و من برعکس مامان های دیگه به این موضوع افتخار هم میکنم که برای پسرم خودم وقت میزارم نه اینکه اینارو بدم دستش تا خودشو سرگرم کنه....مگه چند سال بچگی داره که از سرم بازش کنم!؟
مامانی جونم خیالت راحت هر تجربه به درد بخوری داشته باشم مثل خودت که با مهربونی میبخشی میام سراغت

مامان آیسو وآیسا 18:40 1393/8/26 البته من خودم تبلت دارم وفقط مال منه هیچوقت به دختر بزرگم که هفت سالشه نگفتم این مال شماست گفتم مال من وباباست هر از گاهی بهش اجازه میدم باهاش بازی کنه (شاید خودخواهی تلقی بشه)
یا با گوشیهامون هم ولی دیگه نه در حد افراطی که بخوام برااینکه خودم راحت باشم یه گوشی یا تبلت دایما بدم دستش تا سراغمو نگیره یا به پر وپام نپیچه '''
حتی موقعی که میخواد سی دی ببینه تو لپ تاب سعی میکنم همیشه بهش اجازه ندم تا حریم خیلی چیزها رو یاد بگیره وحفظ کنه'''
اینها تنها نمونه هایی از برخوردهاست که من بنظر خودم حس میکنم مفیده'''
مگه من که بچه بودم کامپیوتر داشتم یا گوشی یا تبلت !!!نداشتم ولی با یه دونه عروسک وچند وسایل بازی ساده خوشحالترین وخوشبخترین بودم''''
متاسفانه رفتارهای غلط من وامسال من باعث شده که بچه های امروزی هیچ کمبودی نداشته باشن''''داشتن انواع اقسام اسباب بازیها وعروسکها و۰۰۰
برا همین نمیتونیم انتظار داشته باشیم بچه هامون خلاق باربیان برا اینکه همیشه لقم آماده تو دهنشو ن گذاشتیم هیچوقت بهشون یاد ندادیم یه قل ودوقل یالی لی یا گل یا پوچ وکلی بازی خاطره انگیزه دیگهباعث شده که ماها رو پای خودمون بایستیم '''

مامان مرمر 20:39 1393/8/26 ای گفتی مامان آیسو یه قل دوقل ...ما اغلب شبها با دخترم وشوهرم اسم فامیل بازی میکنیم اصلا یادم به یه قل دوقل نبود ممنون از یادآوریت

مریم(مامان کیان) 14:20 1393/8/28 در راستای اون یه قل دوقل یه بازی هم من یادتون میارم اونم نقظه خط که من تازه به کیان یاد دادم و خیلی برای بچه ها جذابه و مدتها باهاش سرگرم میشن .....
و اینکه کمک میکنه دقتشون هم بالا بره

✿♡سهیلا مامان آیسا♡✿ 15:39 1393/9/19 سلام دوستم.
من که به شخصه از این برنامه ها متنفرم.وهیچ وقت هم سراغشون نمیرم وهمیشه یه ترسی ته دلم وجود داره.خیلی از زندگی ها از همین طریق نابود شدن(دیدم که میگم).به نظر من برای فرهنگ ما این چیزها زیادیه.نمیگم تکنولوژی بده نه ولی ما جنبه شو نداریم.
ببوس دخملی ها رو