دوست جونیا میشه جواب بدید. آیا درسمو ول کنم؟؟؟؟

دایی مجید 14:09 1394/6/21 سلام
بنده هم مثل شما ادامه تحصیل تو دانشگاه رو با تاخیر شروع کردم
ولی الان شکر خدا ترم هفت رشته امنیت اطلاعات هستم و این ترم ان شا الله مدرک کارشناسی اخذ خواهد شد . به نظر من ادامه تحصیل هیچ پشیمانی ندارد .
موفق باشید

مامان اعظم 15:59 1394/6/21 متشکرم دوستان
مشکل من اینه که دانشگاهم از محل زندگی کنونیم خیییلی فاصله داره و به محل قبلیم نزدیک بود.
در حال حاضر اگر بخوام ادامه بدم متحمل طی کردن ان مسافت طولانی میشم. از طرفی کسی رو ندارم که با خیال راحت بچه هامو پیشش بذارم
خواهش می کنم بگید با این شرایط چه کنم

هدیه 17:06 1394/6/21 سلام عزیزم واقعا خوشحالم که همچین مادر موفقی باهاش آشنا شدم واقعیتش من تو تصورات خودم سیر می کنم همانطور که از وبم مشخصه و تصمیم به ادامه تحصیل هستم نه برای خودم برای بچم برای آیندش و خیلی چیزای دیگه که خودم نداشتم و به آرزوهایم نرسیدم خیلی دلم می خواست بابام تحصیل کرده بود و مامانم استاد دانشگاه بود اما هیچ وقت هم ناشکری نکردم چون مطالعه پدرم واقعا از هرچی استاد دانشگاه بهتره اما آرزو برجوانان عیب نیست دیگه درسته برای خواستن هرچیزی باید تاوان بدی همانطور که من برای پیشرفت تاوان تنهایی رو دارم تو تهران می دم اما هر گز حاضر نیستم کلمه ای از زبان بچم می یاد بیرون که با افتخار بگه مامانم استاد دانشگاس یا پدرم دکتر مهندس و با هیچی عوض کنم پس گلم بهتون توصیه می کنم حتما ادامه بدین و برید سراغ علاقتون چون ادامه تحصیل مساوی با پیشرفت و آرامش و به روز شدن در دیدگاه آدم که بعدها میشه بهتر با نازگلاتون در ارتباط باشید چرا من با اینکه مجردم اما تو پرسش و پاسخی که مربوط به خودم نیست شرکت می کنم که قبلنا دوستان دچار سوتفاهم شدن به خاطر اینکه بتونم هم چیزای خوب یاد بگیرم هم بتونم قدرت استدلالمو و نظر دادن رو تو خودم تقویت کنم
درضمن دوستای من یا بهتر بگم همکلاسی های من همشون بچه کوچیک داشتن و اما تو درساشون موفق بودن و الانم خیلیاشون ارشد قبول شدن و خودمم دارم برای ارشد آماده می کنم پس تردید نکن با اینکه یکم سخته اما به نفعتونه آینده رو ببینید همانطور که من آینده رو نگاه می کنم و خیلی چیزای دیگه راحت بگم با درس خوندن آدم ضرر نمی کنه هیچ وقت بروز شدن تو وسایلای لوکس خونه نیست یا تیپ مارک زدن یا پرده عوض کردن یا مبل عوض کردن نیست مهم اینه که بتونی خوب برای خودت و همسرت و بچه هات مفید باشی درضمن هیچ می دونستی منم عاشق نوشتنم و دارم داستان زندگیمو می نویسم که بعدا چاپش کنم ممنون میشم منو در این زمینه راهنمایی کنید مرسی از لطفت
برات بهترینا رو از خدای مهربان خواستارم موفق باشید دوست خوبم

زهره مامانی فاطمه 08:12 1394/6/22 سلام اعظم جون
بنظر منم درست رو رهانکن بقول الهام جون یه ترم مرخصی بگیر
من دیدم مامان هایی رو که بعداز چندین سال فقط وفقط به اصرار بچه هاشون که دوست داشتن مامان تحصیل کرده ای داشته باشن دوباره مشغول تحصیل شدن من خودم درسته یه بچه دارم ولی با وجود شاغل بودنم واقعا درس خواندن برام سخت بود مخصوصا حضور در کلاسها ولی بعداز یه مدت تحقیق متوجه شدم دانشگاه علمی کاربردی برای مقطع کاردانی به کارشناسی بصورت غیر حضوری ثبت نام میکنه منم اقدام کردم الان ترم آخرم اگر خدا بخواد تصمیم دارم برای ارشد هم بخونم.امیدوارم هر تصمیمی که میگیری خیرت در همون باشه

مامان اعظم 12:50 1394/6/22 سلام دوستان عزیز
صحبت های شما همه قابل تامل و کاملا درسته اما فکر می کنم شرایط من طوریه که به قول الهام جون باید برنامه های زندگیم را اولویت بندی کنم و اولویت اول بچه هامن و بعد تحصیل.
من تصمیم گرفتم این ترم هم مرخصی بگیرم و ترم های بعد هم غیر حضوری ادامه بدم مثل زهره جون . البته دانشگاهی که من میرم پیام نوره و خیلی سختگیرتر از سایر دانشگاه هاست. درسای عملیم رو همه پاس کردم و فقط دو تا زبان تخصصی می مونه که یه کم ذهنم را درگیر خودش کرده.
خیلی ممنون بخاطر نظرات خوبتون دوستای مهربون و بهتر از گلم

بابا و مامان 14:52 1394/6/22 سلام مامان اعظم عزیز عزیزم منم با نظر فریده عزیزم موافقم واحد کمتر بگیرید درس و رها نکنید هر چیزی وقتی واردش نشی به چشم ادم سخت میاد و فکر می کنه که چقد براش مشکلات پیش میاره اما واردش که بشی می بینی خیلیم سخت نبوده و استرس و اضطراب انجام اون کار باعث دو دلی و تصمیم نگرفتن شده منم تو کارام خیلی دو دل میشم حتی در مورد پیش دبستانی یاسمن که چطور می خواد بره وای چه جور بدون یاسمن سر کنم و هزار تا فکر دیگه اما فقط همون دو سه روز اول بود کم کم دیدم استرسم بی خود بود امیدوارم شما هم موفق باشید و بهترین تصمیم و بگیرید

مامان اعظم 16:26 1394/6/22 ممنونم دوستان گلم
عمه فروغ عزیز... مامان محمد پارسا و یاسمن جون... ریحانه جون ...زهره جون....الهام نازنین....هدیه جون... فریده خانم نازنین و دایی مجید محترم
باز هم تصمیم رو عوض کردم و می خوام انتخاب واحد کنم اما خیلی کم میگیرم. البته مجبورم درسایی بگیرم که لازمه برم کلاس ولی حالا ببینم چی میشه
توکل بر خدا
یعنی نمی دونم واقعا کارم درسته. بچه هام اذیت نشن یه وقت

زهره مامانی فاطمه 15:04 1394/6/23 انشااله که خدا کمکت میکنه وموفق میشی وبچه هات به مامان باپشتکاری مثل شما افتخار میکنن عزیزم

ماناز 18:59 1394/6/24 دوست عزیزم سلام راستش من هم سالهای قبل چنین درگیری ذهنی برایم پیش امد البته ان برای موقعیت خوب وعالی استخدامی بود که برایم پیش امد که خیلی ها ارزویش را داشتند حتی دوستانم با چند سال سابقه کار به چنین چیزی نرسیدند اما من به لطف خدا همه مراحل را پشت سر گذاشتم وتا مرز کار کردن هم رفتم اما نتوانستم بین کار کردن وزندگی تناسبی ایجاد کنم که قضیه اش مفصل است واین شد که بچه وزندگی ام را به ان کار کردن ترجیح دادم والان اصلا پشیمان نیستم .مورد من وشما در جاهایی مشترک است ان هم انتخاب زندگی وعلایق درونی است . .بچه های ما که امانت الهی دست ما هستند در زمانهایی از زندگی بیش از مواقع دیگر به وجود ما احتیاج دارند بالاخره کار کردن ودرس خواندن مادر به بچه اسیب میزند مخصوصا با شرایط زندگی شما .به نظر من اولویت اول را بچه تان قرار دهید مخصوصا که الان بچه کوچک هم دارید وشیر میخورد بعدها برای درس وکار فرصت هست همیشه که بچه ها این اندازه نمی مانند اما نباید کاری کنیم که نبود ما به روح وجسم انها اسیب بزند درسی که چنین حاصلی داشته باشد چه فایده دارد؟ من مخالف درس خواندن نیستم اتفاقا برعکس عاشق ادامه تحصیلم وبعدها که بچه هایم به ثبات برسند حتما ادامه خواهم داد .همین که در منزل مطالعه دارید واز ان دور نیستید خیلی خوب است .اما در زندگی همیشه نیازهای خود را اولویت بندی کنید.شما خودتان خیلی فهیم هستید ببخشید که جسارت کردم ونظر دادم اما لازم دیدم به عنوان کسی که در برهه ای از زندگی این مرحله را تجربه کرده راهنمایی تان کنم. کاش همه مادران ما دردرجه اول به این امر مهم توجه کنند .تا بعدها خودشان تاوان این بی توجهی را نپردازند .صحبتی که میدانم مخالفان زیادی دارد چون با فرهنگ جامعه کنونی ما فاصله دارد اما کاش به موقع بیدار شویم.موفق باشید گلم.

مامان اعظم 19:20 1394/6/24 و اما ماناز عزیز. در صحبت های شما من به این نتیجه رسیدم که بله افکارمون به هم نزدیکه و گر نه من بدون دغدغه ی فکری و بی تردید و بدون اینکه پرسشم را در اینجا مطرح کنم درسم را در این ترم هم ادامه می دادم
زندگی من فراز و نشیب های زیادی داشته و همیشه بین انتخاب های سخت گیر کرده ام
4 سال پیش با وجود اینکه دخترم فاطمه به من خییییلی احتیاج داشت و دوساله بود من که موقعیت شغلی مناسبی در یک اداره گیرم اومده بود دخترم را به مادرم سپردم و سر کار رفتم. کار در کتابخونه همیشه آرزوی قلبی منه نویسنده بود و البته تاوانش رو هم دادم. دخترم مشکل گفتاری پیدا کرد 80 جلسه ی گفتار درمانی بردمش تا خوب شد و وقتی دوباره لطف خدا شامل حالم شد و باردار شدم بدون هییچ درنگی استعفا دادم. نمی خواستم سناریو غم انگیز خودخواهیم دوباره تکرار بشه
و الان خیلی خوشحالم که بین بچه ها و کارم اولویت را به بچه هام دادم
و الان بخاطر همین اینکه نمی خوام به پسرم لطمه ای در نبود من وارد بشه با توجه بر اینکه دانشگاهم تا محل زندگیم خییییلی فاصله دره ( 1 و نیم ساعت) خودمم ترجیح می دم دوباره مرخصی بگیرم
البته در سنواتم لحاظ میشه ولی دیگه برام مهم نیست
امروز بالاخره در جدال بین قلب و مغزم تونستم یکی را انتخاب کنم. من دوباره مرخصی ترمی گرفتم تا ان شالله به موقع دوباره ادامه بدم
. پشتکار و تلاشم را بیشتر صرف تربیت و رفاه کودکانم می کنم تا وقتی که بهم احتیاج داشته باشند
از همه ی دوستان صمیمانه تشکر می کنم و امیدوارم در زندگی همیشه بهترین تصمیم ها را بگیرید.

مادرمنتظر 14:48 1394/6/27 سلتم.اگربتونین غیرحضوری ادامه بدین ودرکنار به هت درس بخونین ادامه بدین وگرنه هیی توی دنیا به اندازه تربیت بچه خوب وصالح ارزش نداره

الهام 21:04 1394/6/30 سلام مجدد
نظرات دوستان رو خوندم و با نظر ماناز جان موافقم. ببینید اعظم جان شما اگر این روزها رسیدگی به بچه هاتون رو به قیمت کار و تحصیل تون فدا کنید، بعدها باید چندین برابر پولی که این روزها در نتیجۀ مثلا اشتغال کسب می کنید، هزینه کنید تا عادت های بد بچه ها که در نتیجۀ نبودنتون به وجود اومده رو ترک بدید! تجربه ای که خودتون هم داشته اید و تو نظرات تون نوشته اید.
من تحصیل کرده ام ولی وقتی کسی در شرایط شما رو می بینم که داره ادامه تحصیل میده، از این کار منعش می کنم و معتقدم که رسیدگی به بچه ها در اولویت هست. در واقع تربیت درست نسل آینده که در دوران بازنشستگی مون خیلی از اموراتمون به دست اون هاست خیلی واجب تره از خوندن درسی که ممکنه حتی تو تربیت بچه هامون هم به کارمون نیاد.
درس خوندن با وجود بچه امکان پذیر هست ولی با تحمل سختی های فراوان و انتقال استرسی که در نتیجۀ تحصیل متحمل میشید به بچه هاتون! مخصوصا تحصیل در مقاطع تحصیلی بالاتر که سخت تر و استرس آورتر هم هست.
اعتماد به نفسِ بالا در بچه ها تو همین سنین کودکی شکل می گیره وقتی شما کنارشون هستید و نیازهای عاطفی شون رو برآورده می کنید، اونها رو به پارک می برید و مرتب تو لحظات مختلف بهشون میگید که دوست شون دارید و اگر این طور نبود و اعتماد به نفس بخاطر تحصیلات مادر به دست می اومد پس چرا این همه بچه تو مدارس و دانشگاه ها وجود دارند که با وجود تحصیلات دانشگاهی بالای پدر و مادرشون سرخورده هستند و دارای اعتماد به نفس پایین و حتی خیلی پایین تر از که بچه هایی که مادر خانه دار و تحصیل نکرده دارند، و من به وفور از این موارد می بینم!
مدرک گرایی وجود داره ولی چیزی هست که ما خودمون باعثش شده ایم و از همین امروز می تونیم جلوش رو بگیریم! مدرک گرفتن کار بسیار خوبی ست برای اونایی که بچه ندارند یا در رسیدگی به همسرشون کم نمیذارند! ولی به نظر من وقتی گرفتن مدرک باعث اشتغال نمیشه و یا دیدگاه آدم رو نسبت به زندگی تغییر نمیده و مخصوصا تحصیل در رشته هایی که تو زندگی مون هم تأثیری نداره و صرفا برای مدرک گرفتن، چه تأثیری داره جز این که آرامش خودمون و بچه هامون رو به هم می زنه و بعدها باید سال ها وقت صرف بشه تا اثرات سو اون ها برطرف بشه.
همین که شما مطالعات تون رو دارید و اطلاعات عمومی تون رو بالا می برید و برای بچه هاتون به اندازۀ کافی وقت میگذارید و تو سال هایی که پسرتون حساس ترین سال های زندگیش رو سپری می کنه و دخترتون تو بحران چهار تا شش سالگی هست کنارش هستید از هزاران مدرک تحصیلی ارزشمندتره و نتیجۀ زحمات تون تو سال های آینده و در دوران تحصیل بچه هاتون نمایان خواهد شد.