جیغ زدن های بنفش پسرم

زهره یوسفی روانشناس كودك 14:42 1392/3/14 سخنی از دکتر هلاکویی نوشتم امیدوارم براتون مفید باشه ...
جیغ زدن کودکان
موضوع کمی پیچیده هست …
اگر پدر و مادر بین یک تا سه سالگی ندونن با فرزندشون چه باید بکنن و برخوردهایی داشته باشن و ازادی بچه رو محدود کنن و بهش بکن و نکن و باید و نبایدهای زیاد بگن ، …
بچه رو می برن در مسیری که جنگ قدرته ، یعنی بچه حالا به این نتیجه می رسه که جهان ، جهان فرمانبرداری و فرماندهیه و جهان قلدری و زوره …یکی باید زور بگه ، یکی باید فرمان بده ، یکی دیگه باید اطاعت کنه …
لذا بچه می بینه در بسیاری از موراد ناتوانه ، از بیان اون چیزی که میخواد ، یا وقتی پدر و مادر میگن نه باید بری بخابی …نمی دونه چی باید جواب بده … به حربه ی دیگری که از کودکی با او بوده و طبیعیست ، متوسل می شه که ماجرای گریه یا فریاده …یعنی اونجاست که بچه میره وارد مسیر جیغ کشیدن ، … چون ادما وقتی جیغ می کشن که فکر میکنن گوشی نیست …فرصتی برای حرف زدن نیست ، نمی دونن چیکار باید بکنن … و توی بچه بسیار عادیست …
نتیجتا برخورد نامناسب شماها بوده که به او نه احساس توجه و محبت و امنیت رو داده و نه کوشش کردید با اون کنار بیاید …و به او نشون دادید هر کی زورش برسه می تونه برنده باشه …
و اون هم فکر میکنه تنها زوری که داره این جیغ زدنه …این جیغ زدن توجه شما رو می گیره ، جلوی یه جمعی باشه باعث شرمندگی شما می شه … یه مقدار به هر حال باهاش کنار میاید …و بعد هم بتدریج از خودش بدش می یاد … اخرش اینه که با خودش میگه من با این جیغ کشیدن کتک می خورم ، خب بخورم .. چون گرفتاری با خودش پیدا می کنه … یعنی خودش رو موجود بدی می دونه …
یک کمی کوشش کنید موضوع رو متوجه بشید چون اینجوری به جایی نمی رسیم …
من و شما وقتی بخوایم از مردم یه چیزی بخوایم ، به چه زبونی صحبت می کنیم ؟ فارسی ، برای اینکه فارسی بلدیم ، اگر ژاپنی بلد بودیم ژاپنی حرف می زدیم با کسی که ژاپنیه …
فررزند شما غیر از جیغ زدن برای دادن پیامش راهی نداره ، شما براش راهی نذاشتین ، هیچ ارتباطی هم به ماجرای لوس کردنش نداره ،البته وقتی بچه جلوی یه جمعی و یا یه جایی جیغ زد ما بهش یه چیزی می دیم … ما با این کارمون چه کردیم ؟جیغ زدنش رو تقویت کردیم و تشویق کردیم ..
به همین جهت من همیشه عرضم به پدر و مادرا اینه که تا انجایی که ممکنه به بچه ها نه نگید ، صلاح بچه ها بویژه بین یک تا ۶ سالگیست ،هر چیزی که کمی بده ، کمی اشتباهه ، کمی دوست ندارید ، بگذارید بچه ازادانه بکنه ،
ازاد بگذارید بچه رو که انتخاب رو اون بکنه ، تا اونجایی که ممکنه به بچه نه نگید ، …
اما روزی که گفتید نه ، باید بدونید که وقتی می تونید بگید "نه" که پای اونه نه تون محکم بایستید ، تا اخر …
یعنی اگر من بدونم وقتی به بچم میگم نه ، اون شروع میکنه به جیغ زدن و چون مهمون دارم و یا وسط خیابونه ، من تسلیم می شم ،… همون اول بهتره کار بد رو براش بکنم و خودمو خلاص کنم تا اینکه بذارم اون جیغشو بزنه بعد تسلیمش بشم .
چون در اینگونه موارد اون چیزی که تشویق میشه ، تقویت میشه ، تو بدنش جا می افته ، … اینه که هر وقت با مساله و مشکلی روبرو شدی ، یا در ارتباط با پدر و مادر ، چون برخی اوقات بچه ها این کارو فقط با پدر و مادر می کنند …
جیغ بزن … داد بزن … یعنی من حربه ای که در اختیارم قرار می گیره اینه .. یعنی بداموزی از اینجاست …
پدر و مادر متاسفانه به دلیل کم دانی اخلاق و رفتار بد رو در بچه می کارند ….اونا رو تو وجودشون می گذارن …
قاعده مشخصه … من تا اونجایی که ممکنه به بچم نه نمی گم . من هزاران هزار موردی رو که دوست نداشتم ، درست نمیدونستم رو ، گذاشتم بچه هام انجام بدن …
پس اولا من نه نمی گم تا اونجایی که می تونم …
اونجایی که باید نه بگم مثلا در موارد کار غیر اخلاقی یا جایی که بچم میخواد به حریم و حقوق دیگران تجاوز کنه البته با ملاکهای علمی و اخلاقی نه فرهنگی یا مذهبی یا شخصی و سلیقه ای، بچه خون هم گریه کنه من پاش می ایستم ،
بنابراین ماجرای لوس کردن مطرح نیست …
من پاش می ایستم ، ولی باید پیش بینی من درست باشه … اگر تو یه مهمونیه جیغ زدنه اون توجه بقیه رو جلب میکنه ، من ناچار باید باهاش کنار بیام و نزارم موضوع به جیغ کشیدن برسه …من قرار نیست اونجا بخوام باهاش مخالف کنم ، من هر چی گفت میگم باشه ،من خودم داوطلبانه بهش میدم برای اینکه جنگی راه نیفته برای اینکه بازنده من و اون نباشیم …
روزی که شما به من می گید این بچه جیغ می زنه بعلاوه برخی از بچه ها هستند دیر زبون باز می کنن ، مشکل برای بیان خودشون دارند ، ما هی براشون حرف می زنیم ، بچه به این نتیجه می رسه که زبون رو بلد نیست بنابراین از حربه ای استفاده میکنه که جیغه ..
همونطوری که بسیاری از ادما وقتی بحث می کنن کم میارن … فحش میدن … کتک می زنن …
فرقش چیه ؟
در این حقیقت من می بینم از این راه به هدفم نمی رسم ، میرم سراغ حربه ی دیگری که در اختیارمه …
یا بعضی ادما وقتی بحث می کنی که به جایی می رسه که ناجوره ، گریه می کنن ، می زنن زیر گریه ، ..پس بنابراین مشکلی که اونا پیدا می کنن مساله برخورد با شماست و حالا رفتن سراغ راهی که براشون مونده …
بنابراین عادیه …
چه جوری می شه جیغ بچه رو برخورد کرد ؟
می شه باهاش صحبت کرد که عزیزم اگه چیزی میخوای به ما بگو …
و از این به بعد بهت می گیم … اگر جیغ زدی هیچ اعتنایی بهت نمی کنیم …
یکی از بهترین کارها بی اعتنایی هست …
ولی باید مطمئن باشید بیخودی هی نه نه نمی گید ……
شما اگر یکماه بی اعتنا نسبت به جیغش باشید ، بی اعتنا یعنی اینکه اصلا نمی فهمم ، نه اینکه بهش بگید جیغ برای چی می زنی ؟ بزن … یعنی اصلا براتون مهم نیست .. جیغ بزنه یعنی انگار نزده …
روزی که بی اعتنا باشید همه ی مطالعات نشون میده در مواردی که انجام یه کار ضرر و خطر خاصی رو موجب نمی شه .. بی اعتنایی کامل ..کامل … نه اینکه ده دفعه بی اعتنا باشید یه دفعه اعتنا کنید .. بی اعتنایی کامل …مثه اینکه اصلا چیزی نمی شنویم …همیشه موجب خاموشی و فراموشیه …
یعنی این تنها کاریه که میشه اخلاق و رفتار بد کودک رو در این گونه موارد ازش گرفت …بی اعتنایی کامل … یعنی هر چی جیغ میزنه مثه اینکه اصلا نمی زنه .. اصلا می تونید بهش نگاه کنید که اصلا من نمی فهمم ، یعنی من کرم … کر کر … تو هم اصلا چیغ نمی زنی .. به هیج وجه ..هیچ باهاش بحث نمی کنید …حرف نمی زنید …حتی بدنتون نشون نمیده که شما مثلن این جیغ داره زده می شه …هیچ …هیچ …
هر وقت به اینجا رسیدید می تونید از سرش بندازید ..
و بعدم وقتی می بینید با دیگران وقتی بازی می کنه … مساله افرینه در ایامی که میخاید درستش بکنید ، پهلوی این و اون نبردیش … نگذارید یه جایی بره که با جیغ زدنش پاداششو از دیگران بگیره و فکر کنه خب این تنها راهیه که من بعضی از اوقات می تونم به هدفم برسم …
هر ادمی که فکر کنه از یه راهی ، …. گریه هست ، جیغه ، فحشه ، تهدیده ، تنبیهه ، قهره … میتونه به هدفاش برسه خب معلومه از این استفاده می کنه ..