بين پدر و همسرتون كدومو انتخاب ميكنيد؟؟؟؟؟؟؟؟

مامان ناهید 00:35 1392/12/22 خیلی سوال سختیه ولی اگه آدم تو شرایطش قرار بگیره باید شرایط رو بسنجه ببینه کدم برا همه افراد ومخصوصآ خودش بهتره به نظر من تو این مورد اصلاح وحل مشکلات به یه طریقی خیلی بهتره انتخاب هست

زهرا مامان ایلیا جون 01:12 1392/12/22 من خیلی پدر مو دوست دارم خیییییلی زیاد.. بازم تکرار میکنم خیلی .... اما اگه مجبور بشم و خدایی نکرده تو این دو راهی سخت گیر بیوفتم ..همسرمو انتخاب میکنم ):

مامان مونس 01:36 1392/12/22 خودمو میکشم تت راحت شم :-/

مام 08:27 1392/12/22 علتش هم مهمه . مامی مینا میشه علت اینکه باید این انتخاب رو بکنیم هم بگید ... مثلا توی چه شرایطی ؟

الهه مامان سلما 09:57 1392/12/22 این دو مرد ِ دوست داشتنی ِ زندگیهامون، اصلا از یه جنس نیستند که بخوایم باهم مقایسشون کنیم.
من ب هردوشون بی نهایت عشق می ورزم و دوستشون دارم، وحاضرنیستم، یه لحظه ناراحتیشونو ببینم.
بارها شده دوستان ازین شاکی هستن که شوهرشون دیر میاد خونه، یا کمتر بهشون توجه میکنه و این عذابشون میده، این یعنی ما طاقت یه روز دوری ازهمو نداریم وخیلی برای هم مهمیم.
اما ممکنه کیلومترها از پدرمون دور باشیم، ودر حالیکه قلبمون براش میتپه، جایی عنوان نکنیم که خیلی وقته بابامو ندیدم..
نمیگم بی طرفانه، نمیگم اگه مجبورشم، نمیگم .....
من با اعتماد کامل میگم که این دوعشق از یه جنس نیستن، چون عشق پدر خیلی بالاتر ازاین حرفاست.
من پدرم روبیشتردوست دارم،زحماتی رو که برام کشیده با هیچ چیز پاسخگونیستم.
من و همسرم توی فامیل و آشناها بحدی به عاشقی معروفیم، ک مطمئنم هیچکی فکر نمیکنه که دراین سوال من پدرمو انتخاب بکنم.
و من که الآن دارم میبینم همسرم همه ی عمروجوونی و زندگیشو ب پای سلما میریزه و جونش ب جون دخترش بسته است....مسلما پدرمنم ، بیشتر ازینها عمرشو به پام گذاشته.
نمیگم که اگه مجبورشم یه روزی بینشون انتخاب کنم، پدرم رو انتخاب میکنم.
میگم پدرمو بیشتر دوست دارم، تا همیشه.
درحالیکه ما خونه ی همین پدرهامون بودیم، و همسرانمون رو انتخاب کردیم.

مامي مينا 10:51 1392/12/22 ممنونم دوستان عزيزم بابت همه حرفهاي خوبتون.
من تو اين پنج سال زندگي مشتركم عاشق همسرم بودم و همه چيزاشو تحمل كردم. نميگم بي پولي چون از اول هم ذره ايي معناي بي پولي رو تو زندگي مشتركم نفهميدم. اما بي احساسي رو چرا. من هنرمندم. خيلي خيلي احساساتي هستم. پدرم هم مثل منه يا بهتر بگم من شبيه اونم. اما همسرم از يه خانواده كم احساس و جديه. اونم رفتارش خيلي جدي و سرده. اين منو ازار ميده. البته من تحمل ميكنم و خيلي سعي كردم با مهربوني رفتارشو عوض كنم تا حدودي هم موفق بودم اما خيلي كار سختيه و الان با يه بچه خيلي وقت تمركز كردن روشو ندارم.
وقتي ميبينم همسرم تو مريضيش خانوادشو بيشتر از من دخالت ميده و اونارو محرم اسرار خودش ميدونه تا من خيلي دلسرد شدم. نا اميد شدم از اينكه تمام زحماتم تو اين سالها ناديده گرفته شده. ميدونيد يه جورايي دلم شكست.  

الهام 11:09 1392/12/22 سلام میناجون.
به نظر من چون همسرتون مدت ها تو اون خانواده بزرگ شده این که ظرف مدت پنج سال تغییر کنه و تبدیل به یه آدم احساسی بشه خیلی سخته و مطمئنا زمان زیادی می بره بهتره باز هم بهشون فرصت بدید.
شک نکنید که همسرتون بی نهایت شما رو دوست داره که اینقدر به فکر کار هست و زحمت می کشه و من فکر می کنم مسائلی در مورد بیماریش و به شما نگفته تا شما رو ناراحت نکنه. همسر من هم گاهی یه مسائل ناراحت کننده رو به مادرش میگه و من بی خبرم. چند بار ناراحت شدم ولی وقتی باهاش صحبت کردم دیدم علتش اینه که می خواسته من ناراحت نشم و به هم نریزم.
پیشنهادم اینه که بشینی باهاش صحبت کنی و مهربانانه و تو یک فضای صمیمی علت رو ازش جویا بشی.
مقایسۀ همسر و پدرت به نظرم درست نمیاد شاید شما هم اگه از بچگی با خانوادۀ همسرت زندگی می کردی الان اخلاقت درست شبیه همسرت بود و بالعکس اگه همسرتون در کنار پدرتون بزرگ می شد احساسی تر بود ضمن این که تفاوت رفتارهای احساسی زن و مرد هم باید در نظر گرفته بشه. شاید برادر شما هم که از بچگی با پدرتون بزرگ شده از نظر احساسی شبیه پدرتون نباشه!
نگاه کردن به نیمۀ پر لیوان و خصلت های زیبای همسرتون قطعاً روحیه تون و عوض می کنه و به بهبود بیماری همسرتون هم کمک بزرگی می کنه.
موفق باشید دوستم.برای همسرتون هم آرزوی سلامتی می کنم.