پسرم مرا کتک می‌زند!

مریم(مامان کیان) 15:43 1393/4/8 من احساس میکنم چون ما همیشه باهاشون زیادی مهربونیم اینا از هر جا کم میارن میان سراغ ما و البته همسرم هم با اطمینان میگه که از خود ما یاد میگیره!!!!!!!! اما من بچه هایی رو هم دیدم که اصلا از پدرر مادرشون کتک نخوردن اما بازم این کار و میکنن!!!!!
اما خوب وقتی این کار و کردن باید هر طور هست بهشون نشون بدیم که این کار مار و ناراحت میکنه یا حتی ممکنه بابت این کار تنبیه بشن.....

مامان مریم 16:19 1393/4/8 سلام
اولا با شهره جون کاملا موافقم و مریم جونم نظر همسرتونو منم دارم
همه کارهای بچه ها بازتاب برخورد های ماست
پسر دایی منم کوچیکی خیلی شیطون بود و گاهی از مامانش کتک میخورد و هنوز به سن بلوغ نرسیده بود که اون مامانشو میزد!!!
پسر من هم گاهی تو عصبانیت دستای منو چنگ مینداخت و من هم دستمو محکم میکشیدم و با اخم از پیشش میرفتم و اگه میخواست ادامه بده میزدم رو دستش و نشون میدادم که عصبانی شدم و همسرم سریع مداخله میکرد و اونو دور میکرد و بهش کار اشتباهشو توضیح میداد و خیلی زود این کار از سرش افتادو اول یاد گرفت همون موقع عذرخواهی کنه و بعد دیگه تکرار نکنه

الهام 22:22 1393/4/8 اولین علت پرخاشگری بچه ها یه علت درونیه و باید از درون اون و برطرف کرد
1- تا به حال دقت کردید روزهایی که توجه تون به بچه کمتره بیش تر پرخاش می کنه چون میخواد با استفاده از این روش توجه شما رو جلب کنه. امروز برای من همین اتفاق افتاد!
با وجود این که علیرضا تو روزای عادی همیشه خودش و سرگرم می کنه ولی من دقت کردم روزهایی که توجهم رو فقط به یک کار خاص میدم با این که باز هم جواب تمام سوالاتش و با حوصله میدم ولی حساسیتش بیش تر میشه و پرخاشگری می کنه و هدفش اینه که توجه من و به خودش جلب کنه.در این مواقع خوبه که اونا رو بغل کنیم و تمام توجهمون و به اونا بدیم و چندین بار تکرار کنیم که دوستشون داریم...
2-گاهی اوقات عکس العمل ما بعد از کتک خوردن براشون جذاب و سرگرم کننده ست و اون وقتیه که بعد از زدن فرار می کنند و بلند بلند می خندند و یا دوست دارند دنبالشون کنیم...در این مواقع باید با یه بازی دیگه اونا رو سرگرم کنیم.
پس اول باید عامل درونی پرخاشگری رو ریشه یابی و رفع کنیم.
مسألۀ بعدی اینه که به نظر من بچه ها بزرگ ترین روانشناسان هستند و به خوبی می تونند درک کنند که کی بهشون باج میده و کی باج نمیده و رفتارشون بر اساس درک شون از افراد مختلف، متفاوته. منظورم از رفتار، تمام رفتارهامون در لحظات مختلف هست نه فقط لحظه ای که مثلاً بچه مون ما رو کتک می زنه... به عبارت ساده تر بچه ها اگه برخورد قاطع ما رو در همۀ موارد ببینند برداشتشون از ما همون طور رقم می خوره نه این که بخوایم تمام جبروتمون رو فقط در لحظه ای که کتک می خوریم نشون بدیم!
من تو برخورد با علیرضا همیشه مهربون و البته قاطع هستم و درکش از من همین طوری شکل گرفته در حالی که همین بچه کاملا درک کرده که پدرش و مخصوصا پدربزرگش رو می تونه با اصرار بر کاری که دوست داره انجام بده، وادار به انجام اون کار بکنه!
این همون بچه است ولی افراد اطرافش رو به درستی شناخته و در مورد هر کدوم رفتار متفاوتی بروز میده!
و یک کار اشتباهی که من خیلی دیدم مادرها انجام میدن اینه که وقتی بچه میزنه توی سرشون چند بار اول به روی خودشون نمیارن و یهو می افتند به جون بچۀ بیچاره! بهتره همون اول ناراحتی مون و با یک اخم ناقابل نشون بدیم تا کار به جای باریک نکشه ضمن این که تنبیه های مکرر باعث میشه روی بچه ها با پدر و مادرشون باز بشه... از طرفی اون تنبیه دیگه تکراری میشه و بعد از مدتی عادی و بی تأثیر...

مامان مریم 01:22 1393/4/9 الهام جون عالی بود
من هم کاملا این قضیه رو حس میکنم هیچ کس با پسرم مهربون تر و قاطع تر از من نیست
چند روز پیش رفتم لوازم التحریری براش برچسب ماشین بخرم اونجا ماشین دید و خواست براش بخرم براش توضیح دادم که ما برای خرید چیز دیگه ای اونجا رفتیم و خودش هم میدونه و اونم گریه کرد منم خیلی قاطع گفتم نه
از مغازه اومد بیرون و کلی برام شیرین زبونی کرد اما تا رسیدیم خونه مامانیش و اون درو باز کرد شروع کرد به گریه و دادو هوار که من ماشین میخوام!!!
خیلی برام جالب بود که میدونست اون بهش باج میده و یه قضیه تموم شده رو از اول باز کرد و البته من اصلا نزاشتم و اجازه ندادم به خواسته اش برسه!!!
و جالب تر از همه هفته بغد با باباش از بغل اون مغازه رد شدن و همسرم گفت وایساد و گفت بابا محمد من همه این ماشینارو خودم دارم و بعد با تک تکشون خداحافظی کرد و خیلی عادی رفت!....
پسرم منو اوایل چند باری تو عصبانیت زد و با دیدن عکس العملم تمومش کرد اما باباشو هنوزم تو عصبانیت گاهی میزنه و اونم اصــــــــــلا انگار نه انگار و البته بازم من مداخله کردم و بهش گفتم این کارش تنبیه داره و پارک تعطیل میشه!!!
و کاملا موافقم که بچه ها خوووووب میدونن با کی باید چه برخوردی داشته باشن
و نکته خیلی عالی بود که روزایی که کمتر بهشون توجه بشه حسش میکنن و پرخاشکر میشن.....

مامان کیامهر 11:32 1393/4/9 با نظر الهام جون کامل موافقم. ضمن اینکه بازی خشن هم نباید با بچه ها کرد چون اون فرق بازی و شوخی و جدی را کمتر درک میکنه و ممکنه همون کاری را که توی بازی انجام میده در حالت عادی هم انجام بده و با عکس العمل بد ما مواجه بشه و اتفاقات بعدی...

الهام 14:24 1393/4/9 یک نکتۀ دیگه که تو نظر قبلی از قلم افتاده اینه که هیچ وقت موقع کتک خوردن از بچه ها( ) اظهار عجز و ناتوانی نکنیم که این بدترین کاره!
استفاده از عباراتی که نشاندهندۀ ناتوانی ما در کنترل بچه هاست اونا رو عاصی تر می کنه! و یا حتی حالت هایی مثل گریه و پرخاشگری هایی که نشون بده اعصابمون به هم ریخته بدترین واکنش هست

زهره یوسفی روانشناس كودك 09:24 1393/4/10 عزیزم جواب همه تون خوبه فقط ناراحتی که در مقابل کودک دارید بیشتر از زمان سنش نشه
مثلا اگه دو ساله بود فقط 2 دقیقه
اگه 5 ساله بود فقط 5 دقیقه
و بعد سریع محیط و جو رو عوض کنید .

زهره یوسفی روانشناس كودك 09:27 1393/4/10 راه‌ حل:
نگذارید از خجالت شما سوء استفاده کند.
با يک گفت وگوي دوستانه و سرشار از ابراز محبت به طور دقيق آسيب‌هاي اين رفتارش را به او گوشزد کنيد.
شرايطي که منجر به اين رفتار مي‌شود را بررسي کنيد.
اگر کودک خشمگین می‌شود، به او بگویید به جای کتک زدن شروع به کف زدن کند.
بچه‌ها رفتارهای مثبت و منفی را تست می‌کنند.

narges maman matin 17:18 1393/4/10 اینهمه راه حل دادین برای بچه های 2 سال به بالا که حرفمون متوجه میشن من پسرم 19 ماهشه چیکار کنم