وقتی دخترم عصبانی ام میکند...

مامان בرسا 00:54 1390/8/8 سلام دوست من .
من خیلی تجربه ندارم اما فکر میکنم اگر با او لجبازی نکنید و سعی کنید با آرامش با او رفتار کنید نتیجه ی بهتری داشته باشه چون بچه وقتی دیگه میتونه وسایل را جابجا کنه و به هر چیزی دست بزنه و امتحان کنه اصلا" دوست نداره بهش دستور بدی و اونو از کاری منع کنی اما اگر سرشو با چیز دیگه ای که خودتون میدونید بهش تعلق خاطر داره گرم کنید کم کم فراموشش میشه . موفق باشید .

مامان مینا 12:00 1390/8/8 سلام مامان پرنیا جون درست می گه لجبازی رفتار بچه ها رو بدتر می کنه و اگر بچه ای ببینه که والدینش نسبت به رفتاری حساسیت زیاد نشون می دن برای توجه بیشتر اون رفتار رو خیلی زیاد تکرار می کنه. اما خونسردی و بی توجهی نسبت به رفتار بچه در اون مورد خاص به مرور کارش رو از سرش می اندازه. من در این مورد کم تجربه دارم ولی چند تا راه که برای پسرم جواب داده رو براتون می نویسم شاید مفید باشه. اول این که موقعی که کاری رو انجام می داد که خوب نبود فقط نگاهش می کردم با حالت اخم و جدیت چند دقیقه بعد در مورد کارش صحبت می کردم پسرم گاهی گریه می کرد که می دید من اینجوری نگاش می کنم و فوری میو مد طرفم تا عذر خواهی کنه ولی من با همون جدیت و البته با کمی مهربانی می گفتم من از کارت ناراحت هستم و عذرخواهیتو الان قبول نمی کنم و باید در موردش صحبت کنیم بعد از حرف زدن هم پسرم به قول خودش قول می داد که دیگه کارش رو تکرار نکنه و من هم می گفتم که باور دارم که راست می گه و این طوری راضی می شد . اما وقتایی که کارش خطرناک بود داد می زدم فقط یک بار برای این که توجهش بهم جلب شه و لحظه ای کارش رو ول کنه اونوقت سریع از اون محل دورش می کردم و به اتاق دیگه ای می بردم و می گفتم که الان از دستت خیلی عصبانی ام و تو باید همین جا بشینی برای یه مدتی . گریه می کرد و باز طرفم می اومد و این بار من اصلا باهاش حرف نمی زدم و فقط اولش می گفتم چون الان عصبانی هستم صحبت نمی کنم و تقریبا 10 دقیقه همین جوری بودیم تا که من می رفتم پیشش و شروع می کردیم صحبت کردم و ازش می خواستم کارش توضیح بده درسته نمی تونست کامل حرف بزنه ولی هرجوری بود می گفت در حال انجام چه کاری منم بعد براش خطراطش رو می گفتم. دلیل عصبانیتم رو این جوری مطرح می کردم که چون خیلی برام مهمه و دوستش دارم دلم نمی خواد مشکلی براش پیش بیاد و جایی زخم بشه یاد دردش بگیره و می گفتم که گریه می کنم و خیلی ناراحت می شم و غصه می خورم که پسرم مشکل داره اون هم قشنگ به حرفام گوش می کرد. وقتی هم که می خواستم چیزی ازش بگیرم که خطرناک بود و ممکن بود بهم نده سریع یه اسباب بازی مورد علاقه پیدا می کردم و می گفتم بیا با هم اینا رو عوض کنیم . این کار رو فقط چند با باید انجام بدی چون بعدا خودش می شه رشوه و بچه ها سریع ازش برای رسیدن به اهداف مورد علاقشون ازش استفاده می کنن.اگر هم این کار رو نمی کردم باتوجه به علایقش براش آهنگی می زاشتم که برای حرکتاش باید دستاشو رو بالا و پایین می برد و این جوری اون وسیله رو می زاشت زمین تا برقصه یا ورزش کنه منم تا متوجهش نبود اون وسیله رو ازش دور می کردم من با توجه به خصوصیات پسرم چیزهای خطرناکی که ممکن بود بهش دست بزنه رو جمع می کردم . در مورد بقیه وسایلی رو که احتمالی در موردشون می دادم که بخواد برداره هر روز چند ثانیه باهاش حرف می زدم تا کم کم براش جا بیفته که به اون وسایل کاری نداشته باشه. تا الان که جواب داده و رفتاراش رو کمی کنترل کردم اما به مرور که بزرگتر می شه باید عکس العمل هام رو تغییر بدم.