نظرتون درموردمرگ چیه

مامان سارا 00:11 1392/11/30 ترسناکه ولی آروم

مامان جونی*زی زی* 00:13 1392/11/30 خودم از مرگ نمی ترسم.فقط یه کم نماز قضا دارم.اما بعد از دست دادن داداشم تنها ترسم هرشب و هرشب اینه که عزیزترین کسام بمیرن و من نمی خوام اینطور بشه...راستش دیگه طاقت یه مصیبت دیگه رو ندارم...گاهی وقتا به فلسفه ی خلقت فکر می کنم میگم چی بشه که یه روزی یه مادری یه بچه ای بدنیا بیاره بعد اون بچه بزرگ بشه وووووو آخرش بمیره و بره توی یه متر قبر؟!!!!واقعا خدایا چیه حکمتت؟

مامان آرشا 00:41 1392/11/30 مرگ مرحله ای اززندگیست ترس ازمرگ زمانی زیاداست که وابستگی شدیدبه داشته های این دنیاداشته باشی درغیراینصورت مرگ راخوب می بینی من که خودم ازمرگ نمی ترسم

مامی جون نرگس 02:36 1392/11/30 به نظر من دوست عزیز مرگ همانند خواب است با این تفاوت که مدتش طولانی تر و انسانی بیدار نمیشود ........ اما ما انسان ها تقریبا" بیشتر از نصف ما انسان ها از مرگ گریزانیم ..... چون وابستگی های دنیوی حالا چه مادی و چه معنوی ..... اجازه رها شدن از این دنیا را به ما نمیدهد ...... مرگ برای کسانی که عمرشان را به بطالت و پوچی نگذرانند و مسلمان به معنای واقعی بودن دلنشین و زیباست و یک نوع به تکامل رسیدن و در مورد کافران و گناه کاران درست عکس آن است ...... اما بطور کل وقتی برای کسی مرگ صورت میگیرد ...... بازماندگان خوب به طور طبیعی انتظار ندیدن و رفتن آن شخص را ندارند پس با شیون و زاری خود را تسکین میدهند ....... انشاالله روزی برسد که همه ی ما مرگ را یه تغییر و به خدا نزدیک شدن بدانیم هر چند میدانم خیلی خیلی سخت است ......

barfdoone.ir 08:17 1392/11/30 چند نفری رو قبل و بعد از مرحوم شدن دیدم...فکرمو هم گاهی مشغول کرده . هیچ چیز مثل مرگ یک کودک نیست.بسیار دردآور . هیچ چیز هم بدتر ازین نیست که دیدم پیرهایی رو که اطرافیانشون علنا میگفتن منتظرن بمیرن تا راحت شن اتفاقا خدا هم نمیزاره بنده هاش محتاج کسی باشن همیشه چند ساعت بعد از اینکه انظارشون رو بیان میکردن خدا اون پیر ها رو راحت میکرده. یه پسر بیست و یکساله هم دیدم که خیلی زیبا بود و دقیقا همسن خودم بود و سرطان داشت و فقط از ترس مردن مرد.خیلیها رو هم دیدم که حالشون خیلی بد بوده فکر میکردم صبح بعدی دیگه نمیبینمشون ولی فرداش دیدم با خوشحالی بهم سلام کردن. اما هیچ چیز مثل اینکه مرگ نزدیکانت رو ببینی سخت نیست. شاید آدم فکرشو نکنه ولی بعد که باهاش مواجه میشه خیلی سخته. نمونه اش مادر بزرگ من که الان در بستر بیماری هست. نمیدونین چه استرسی به آدم وارد میشه وقتی میبینین کسی که بزرگتون کرده دیگه کارش تمومه. حالا اگه همون زمان مادر شوهرتون هم رفته باشه رو اعصابتون و همسایه ی جوانتون هم یهو مرده باشه که دیگه هیچی....هههه کلا مرگ دیدن سخته مردن هم که حتما سختتر باید باشه...اما بد نیست .اگرآدم خودشو آماده کنه براش خوب هم هست . ازین همه سختی رها میشه.خاله یی عزیز این چیزیه که هممون باهاش روبرو میشیم و شاید هیچ وقت هم به اون علتی که خودمون فکر میکنیم اتفاق نیافته.یه کتاب هم خوندم به اسم تجربیات پس از مرگ.نتیجه ی یه تحقیق واقعیه از کسانیکه دوباره به زندگی برگشتن.مثلا بعد از کوما...جالب بود

فاطمه 11:09 1392/11/30 عزیزم مرگ برای خود هر کس شیرینه ولی برای اطرافیانش خیلی تا خیلییییییییییییی سخته مثل یک خواب می مونه . راستی مامان زی زی جون واقعا برای شما هم متاثر شدم

مریم(مامان کیان) 12:20 1392/11/30 منم از مرگ واسه خودم زیاد نمیترسم اما واسه اطرافیانم به شدت یعنی گاهی احساس میکنم از این ترس دارم خفه میشم مخصوصا وقتی مرگای نا گهانی و میبینم تا مدتها ناراحتم همیشه میگم خدا به همه عمر طولانی بده اما اگرم خواست عزیزی و بگیره یه دفعه ای نباشه همین الانم که اینا رو مینویسم حالم بد شده
تو رو خدا دم عیدی حرفای خوب بزنین

مامان سحر 13:32 1392/11/30 ولی تا قبل اینکه دخی گلم به دنیا بیاد دیگه دلیلی واسه بودن نداشتم فقط واسه مامانم نگران بودم که مرگ منوچه طوری می خواد تحمل کنه.

مامی مرمر 14:35 1392/11/30 مامان جون زی زی واقعا براتون متاسفم..واقعا هیچ چیز مث مرگ عزیزای آدم سخت نیست..منم داداشمو تو سن 22 سالگی از دست دادم..خیلی وحشتناکه..وقتی بهش فکر میکنم باورم نمیشه که دیگه پیشمون نیست...کاش میشد زمان رو به عقب برگردوند و خیلی چیزا رو تغییر داد..ای کاش...................................

مامان مونس 15:27 1392/11/30 سخت اما حقه.....
بهتره بهش فکر نکنیم و از زنده بودن و اینکه صبح شد و چشمامون بازه و عزیزانمون کنارمونن خدارو شکر کنیم و جوری رندگی کنیم که اگر کسی رو از دست دادیم خدایی نکرده از رفتاری که باهاش داشتیم پشیمون نباشیم و عذاب وجدان نداشته باشیم .... و بدونیم هر وقت سراغ خودمون اومد وجدان راحتی داریم و کسی نیست پشت سر مون نفرین کنه یا تزمون دلخور باشه ......

ارام 16:21 1392/11/30 سلام
امروز یه اتفاق جالبی افتاد و وقتی سوال شما رو دیدم بی درنگ یاد اون اتفاق افتادم:
نمی دونم توو خونه قفس پرنده دارین یا نه؟اما اغلب قفس ها رو طوری ساختن که کفیش موقع نظافت راحت جدا میشه
امروز همسرم داشت قفس پرنده ها رو تمیز میکرد در حد چند دقیقه کفی رو از قفس جدا کرد تا بشوره و توو این مدت قفس روو دیوار بدون کفی بود و چها رتا فنجی که درش بودن داشتند ازین طرف به اون طرف پرواز میکردن و یا روی میله مخصوص قفس نشسته بودن و تکون نمیخوردن
همش نگران بودم الان میان بیرون و گرفتنشون سخته اما از چهار دیوار قفس یه سانت پایین تر نیومدن
راه براشون باز بود اما قفس همه دنیاشون شده بود و علاقه ای به بیرون اومدن نداشتن
با سوال شما یاد اون جریان افتادم و شباهت ما ادم ها و دنیا به اون پرنده ها و قفس
هر چقدر هم از اون دنیا بدونیم و بهمون بگن همه رو با تصورات این دنیا و این قفس میسنجیم و نگرانیم که نکنه این دنیا و علائق و متعلقاتش رو از دست بدیم در صورتیکه اگه من یکی از اون پرنده ها رو خلاف میلش میگرفتم و توو خونه پروازش میدادم یا خیلی بهتر ازون توو طبیعت تازه متوجه میشد که قفس عجب جای دلگیر و کوچیکی بوده
ما هم اگر چه خلاف میلمون باید بریم اما مطمئنا عبث و بیهوده نمیریم
به قول دوستان ادم فقط نگران اعمالشه وگرنه مرگ هم قسمتی از زندگیه

مامان مرضیه 15:34 1392/12/1 به نظر من اگه اعمال و رفتارمون برای اخرت خوب باشه که انشاا... هست خیلی قشنگه. باورتون میشه اون دنیا نه ریا داره نه دروغ و دو رویی و فکر دخل و خرج و هزارتا مشکل دیگه.پس چه چیزی خوشتر و گواراتر از مرگ.؟؟