مامانا بياييد بهم روحيه بديد !!!

مامان سمانه 16:24 1391/11/7 سلام .اول از همه وقتی داری کارای خونه رو انجام میدی فقط به این فکر کن که برای عشقت برای زندگیت داری کاری رو انجام میدی نه از روی وظیفه .البته درکت می کنم بعضی وقتا اینقدر کار،خونه زیاد میشه که اصلا فرصت نمی کنی به خودت فکر کنی وبه خودتم برسی سعی کن چند وقتی یک بار یکی رو بیاری تو کار خونه بهت کمک کنه .اینجوری یکم استراحت میکنی روحیت هم بهتر میشه.الان بازم خدا رو شکر با این امکاناتی وتکنولوژی هایی که هست خیلی کارا اسون تر شده .به جوانب مثبتش فکر کن.موفق باشی

ماناز 17:01 1391/11/7 دوست عزیز روزمره گی از خواص دنیای امروزی است وهرکسی به نوعی دچار ان است این که از صبح تا شب فقط یک سری کارهای تکراری انجام شود واقعا ازار دهنده است البته من در موقعی که بچه ام کوچک بود یعنی تا قبل 3 سالگی دچار ان بودم گویی فکر می کردم همیشه اینطور است وتا اخر عمر دست وپایم بسته است وفقط باید خانه داری وبچه داری کنم اما به مرور فهمیدم این طور هم نیست کم کم به فعالیتهای مورد علاقه ام در کنار کارهای خانه پرداختم.هر چه بچه ام بزرگتر میشد بیشتر وقت برای خودم کنار می گذاشتم والان طوری است که بیشتر اوقات به خودم اختصاص دارد برای شما هم این مشکل زمان محدودی دارد سعی کنید برای زندگی تان برنامه ریزی کنید وساعاتی را فقط به خودتان اختصاص دهید اگر می توانید از کسی برای مراقبت بچه در ساعاتی از روز کمک بگیرید وخودتان به کلاسهای مختلف اموزشی بروید دائما در خانه بودن خسته کننده است حتی می توانید از همسرتان هم کمک بگیرید که این گونه دوستشان هم دارید.من شرایط بدتری از شما را داشتم وهیچ کمکی هم نداشتم فقط خودم بودم وبس اما مثل شما روحیه ام را در ان زمان از دست ندادم.دنیا دوروزه ارزش غصه خوردن این چیزها را ندارد.

نی نی وبلاگی 17:55 1391/11/7 منم بعضی وقتا اینجوری میشدم،بخاطر روز مرگیه،توی یه مقاله ای نوشته بود روز مرگی از زندانی بودنم بدتره!!!به نظر من برو چندتا کلاس مختلف ثبت نام کن مثل نقاشی یا شنا خیلی به آدم روحیه میده،یا مثلا چندتا از کارای خونه رو تو طول هفته انجام نده بذارش برای آخره هفته که با شوهرت انجام بدیوالبته اینا کارایی بود که من کردم و جواب داد،شرایط زندگی همه باهم فرق داره!!!

مامان نازی 22:33 1391/11/7 سلام دوست خوبم.منم مثل شما هستم البته شرایط من کمی از شما بدتره من رفتم شهرستان زندگی میکنم و تنهایی بیشتر اذیتم میکنه و متاسفانه توی نی نی وبلاگ چند نفر ر و پیدا کردم که برای این شهر هستند ولی هیچ عکس العملی در رابطه با اشنا شدن ندادند برای همین حس میکنم به افسردگیه حاد تبدیل میشه روحیم!من هم موندم چه کار کنم دوست دارم دخترمو با روحیه شاد بزرگ کنم.

هما 02:31 1391/11/8 زيبا جان سلام خانمي.دوستان حرفها خيلي خوبي گفتند.
من هم اصلا رفتارهاي زنونه رو دوست نداشتم اما يه روز با خودم گفتم شوهرم با يه زن ازدواج كرده.و كارهارو توافقي تقسيم كرديم.حالا كارهايي كه مسئوليتشو به عهده گرفتم بايد درست انجام بدم.
اين اخلاق بدي نيست ها اما من تجربه كردم حتي بي توقع ترين مردها هم وقتي مي بينن خانمشون چقدر توي زندگي زحمت كشيده يه حال و هواي خيلي خوبي دارن .اميدوارم منظورمو رسونده باشم.
موفق باشي