فرزندان مهدوی

مامان انيس 15:39 1392/4/3 کسی که او پسندد.............
وای برمن.....او کجای زندگی من است
گاهی دلم میگیرد از خودم
سر زیر برف کرده ام انگار
و با کودکم آن زیر دنیایی برای خودم ساخته ام
آن زیر نگاه که میکنم
تولدهای رنگارنگ میبینم
مارکهای لباسش...عروسک هایش
اینکه که ساعتی در چه تاریخی برای اولین بار دست به سیب زد
خندید...راه رفت.....دوید.............رفت
با او مشغول تر از این حرفها بودم
همه چیز من او شده بود انگار
موجودی دوستداشتنی.....و گویی جاودان
اما وقتی خواستم سر از برف بالا بیاورم
دیدم دیگر نمیتوانم
یخ زده ام
وای بر من که یادم رفت یادش بدهم
چگونه بخندد......راه برود......زندگی کند....بمیرد
و سخت ترین درد زندگیم این شد
که فرزندم نیز سر زیر برف کرده و فرزندش را
چون بتی جاودان برانداز میکند
آقا جان
خودت قوتی ده که سرم را از زیر این آور برف بیرون کشم...
دوستدارم یک روز در مقابلت بتوانم سر بلند کنم
پیش از آنکه یخ زده باشم....