جوک تلخ و ترسناک

ما تنها نسلی هستیم که می‌تونیم هر وقت دلمون خواست، دوش بگیریم. قبل از ما حموم نبود، بعد ما آب نیست!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
جوک است، ولی آدم را نمی‌خنداند. مثل آن تبلیغی که در مورد پسرش آرمان حرف می‌زد (از کجا می‌شود دوباره دیدش؟) و می‌خواست همه چیز را برای بچه‌اش فراهم کند، ولی درواقع داشت آب و برق و انرژی او را مصرف می‌کرد.
این چیزها برای ما مثل کابوس‌های دورند، اما در خیلی از جاهای دنیا واقعی شده‌اند. خیلی‌ها در همین کره زمین، حالا آب‌شان جیره‌بندی است، برق‌شان شب‌ها قطع است و در لوله‌هایشان همیشه گاز نیست. دیر نیست که روزگار خودمان هم همین باشد. روزگار بی‌آبی به ما خیلی نزدیک است. همین جا پشت در.
ننشینیم غر بزنیم که فلانی مسئول مدیریت آب بوده و کاری نکرده، یا کشاورزها باید سیستم آبیاری را عوض می‌کرده‌اند و نکرده‌اند، یا آب صنعت باید از آب شهری جدا شود و این چیزها. انقدر به دیگران لعنت نفرستیم. برای یک بار هم که شده خودمان بلند شویم و شمعی روشن کنیم.
به آب فکر کنیم. دائم به آب فکر کنیم. در هر لحظه‌ای که آب دم دست‌مان است به هر روشی که می‌توانیم و بلدیم، آب کمتر مصرف کنیم.
به بچه‌هایمان فکر کنیم. به این پاره‌های جان‌مان که هر لیوان آبی که اضافه بر حق‌مان است، داریم از حق آن‌ها مصرف می‌کنیم. مثل این است که بدون این که بچه‌مان بفهمد، غذایش را خودمان بخوریم. مسخره نیست؟! کدام مادری چنین کاری می‌کند؟
به آب، به درخت‌ها، به حیوانات، به انرژی، به محیط زیست، به زباله‌ها فکر کنیم. از امروز فکر کنیم چطوری می‌توانیم برای بچه‌هایمان آینده بهتری بسازیم. از حالا به‌شان یاد بدهیم که حق ندارند این چیزها را خراب کنند و هر جور دوست داشتند مصرف کنند، چون آب، جنگل، رود، حیوانات، زمین، مال آن‌ها و مال ما نیست. ما ل همه است. مال خداست.
هر ایده‌ای دارید برای کاهش مصرف آب با دیگران به اشتراک بگذارید. از نماز باران بگیر، تا روش آب دادن به گل‌ها و حمام کردن بچه‌ها. دست به کار شوید. این کامنتدونی را پر کنید از ایده‌های بکر و خلاقانه برای کاهش مصرف آب.