تو رو خدا کمکم کنید......

مامان تهمینه 19:18 1392/4/10 سلام عزیزم دخمل من ده ماهش تموم شده اما مثل پسر شماست همش آویزونه منه اما کمتر از ماه های قبل زمان لازم داره .

مامان امیـــرحسیــــن 00:21 1392/4/11 سلام الهه جون
بهشت را به بها دهند مادر.....!!!!!!!!!!!!!!
بهاي بهشت همينه!!
چي فكر كردي پس؟
بدتر هم ميشه،حالا روزاي خوبته!!!
يه ماچ محكم بكن ياسان هلو ي خاله رو

مامان مینا 00:31 1392/4/11 البته اون ماماني كه اينجا برات جواب گذاشته درباره نحوه ي استفاده از اسباب بازي ها پيشنهادخوبي داده كه مامان خود منم همينو بهم ميگه! ولي من خودم نظرم اينه كه بهتره ما تو زماني كه بچه ها خوابن كارامونو بكنيم تا وقتي اونادوست دارن باهاشون بازي كنيم يادمون باشه كه بازي كردن يكي از نيازهاي اصلي اونهاست و همبازي داشتن هم حق اونهاست و كي از مامانشون بهترميتونه همبازيشون باشه؟

مامان هستی شرین زبون 01:48 1392/4/11 فدات شم مشابه مشکل شما رو من هم داشتم. مشابه که چه عرض کنم دقیقا...
ریحانه خانم من هم همین وضع رو داشت و بنده گلاب به روتون دستشویی هم به زحمت می رفتم چه برسه کارهای روزمره. همیشه یا می موند یا یه کاره نیم ساعته , سه چهار ساعت به طول می انجامید. نمی خوام ناامیدت کنم ولی این وضع تا سه سالگی ریحانه جون ادامه داشت و با به دنیا اومدن هستی 65% کاهش پیدا کرد. که هنوز هم که هنوزه ( آلان 5 سال و اندی شه) ویژگی های خاصی داره که حتی خواهرش هستی ,با وجود اینکه کوچکتره نداره. از جمله در مورد خوابش.
من خیلی تلاش ها و ترفند ها به کار بردم تا بلکه دخترم کمی از من فاصله بگیره اما فایده ای نداشت و فقط تولد هستی من رو به هدفم نزدیک کرد.
.
امیدوارم شما زود تر به هدفت برسی...

مامان مرضیه 21:54 1392/4/11 دوست عزیم. امیررضای من چند روز دیگه یک ساله میشه اویزونه منه. منم به کارام نمیرسم.خدا خودش کمکمون میکنه این نیز بگذرد عزیزم. نیاد روزایی که حسرت میخوریم اویزونمون بشن ولی کنارمون نباشن.

مامانی 09:21 1392/4/12 سلام عزیزم .
من هم همین مشکل رو با کیانا داشتم و شرایطم هم خیلی بد بود چون شاغل بودم و نصف بیشتر روز خونه نبودم و فقط بعد از ظهر تا ساعت 10 شب فرصت داشتم برای کارهای خونه و غذا درست کردن ( چون ساعت 10 شب همیشه می رفتیم خونه پدر شوهرم که اونجا بخوابیم و من فردا صبحش برم سر کار ) شوهرم هم هیچ وقت خونه نبود و مشغله کاریش زیاده . من بودم و کیانای آویزون شده به دست و پام . تا از پیشش تکون می خوردم گریه می کرد طوری که همسایه ها صداشون دراومده بود و با کنایه و شوخی بهم می گفتن چقدر دخترت گریه می کنه . به قول دوستمون برای دستشویی رفتن هم مشکل داشتم . نه به کارهای خونه می رسیدم و نه غذا درست می کردم ( البته شوهرم چون شرایطم رو می دونست غر غر نمی کرد و اکثرا از بیرون غذا می گرفتیم یا چیزهای ساده می خوردیم ) الان که یک سال و پنج ماهشه خیلی خیلی بهتر شده و من به کارهام می رسم .
دوست عزیز کاملا درکتون می کنم ولی هیچ چیز مهمتر از بچه نیست . بهتون پیشنهاد می کنم از خواب شبتون بزنید و کارهاتون رو انجام بدید چون شب خواب بچه ها عمیقه و بیدار نیمشن . می دونم سخته ولی چاره ای نیست و یا از یکی از آشناها کمک بگیرید مثل مادر و یا خواهر که بیان بمونن پیش گل پسرتون تا شما کارهاتون رو انجام بدید . با گذر زمان همه چیز درست میشه . موفق باشید .